Hoe het begon.

Bij het opgroeien van de kinderen hebben we steeds meer het wandelen ontdekt. Zo maakten we in 2011 onze eerste meerdaagse wandeltocht, de Soonwaldsteig, met bagagetransport. In de tijd daarna kreeg Christine last van haar heup, waardoor we dit soort lange wandelingen niet meer maakten. Dat ongemak werd in 2015 verholpen, waarna we het wandelen weer goed konden oppakken. Onze zomerse vakanties bestonden toen vooral uit het maken van wandelingen vanuit een vakantiehuisje, vooral in onze geliefde vakantiestreek de Fränkische Schweiz. In 2017 konden we dan ook onze tweede meerdaagse wandeltocht maken, de Rhein-Nahe Weinwanderweg, een relatief makkelijke wandeling met bagagetransport. Dat smaakte naar meer!

Rond diezelfde tijd kwam de gedachte bij ons op om een lange wandeltocht te maken, ooit als we met pensioen zouden gaan. Dat kwam zo. Een collega van Christine, Nel, wandelde ook heel veel. Zij liep in etappes naar Santiago de Compostela. Haar broer had die tocht in één keer gelopen en heeft daar een leuk boek over geschreven. Zo’n tocht leek ons wel wat, maar het einddoel sprak ons niet zo erg aan. Rome leek ons wel een mooi doel. Maar ja, hoe pak je zoiets aan? We gingen meer informatie via internet inwinnen, maar deelden onze plannen nog niet met anderen, ook niet met onze kinderen. We wilden eerst zeker zijn dat het plan zou werken.

We beseften wel dat we goed zouden moeten oefenen voor zo’n lange wandeltocht. Daarom liepen we in 2018 de wandeltocht langs Hadrian’s Wall van de oostkust van Noord-Engeland naar de westkust, een mooie historische route. We maakten nog gebruik van bagagetransport, maar de route was best pittig, door tegenwind, veel over gras lopen en vaak over muurtjes moeten klimmen. De dagetappes waren ook best stevig. Moe, voldaan en triomfantelijk kwamen we thuis. We konden dit aan!

We sloten ons aan bij de vereniging Pelgrimswegen naar Rome, die een uitstekend platform ter voorbereiding biedt. We waren er alleen nog niet uit hoe we zouden gaan. Met bagagetransport was er maar één route mogelijk, de Via Francigena, een oude Pelgrimsweg van Canterbury in Engeland door Frankrijk, Zwitserland en Italië. Met een rugzak op zijn er veel wegen naar Rome. Maar ja, we hadden nog nooit met een trekkersrugzak op gelopen. Zouden we dat wel aankunnen?

We besloten het te proberen door een achtdaagse wandeltocht te maken door Duitsland, de Hermannsweg door het Teutoburgerwoud. We hadden natuurlijk veel te veel bagage bij ons. Een zware laptop, zware spijkerbroeken en gewone schoenen voor na het wandelen bevolkten onze rugzakken. Maar het ging uitstekend, al was er zo nu en dan een diepe zucht vanwege alweer een zinloze klim en geen uitzicht. Ja, we konden het aan, en nu mochten de kinderen het ook weten. We zouden naar Rome lopen!