Een gewaarschuwd mens...

Dag 9 - maandag 9 maart

Moers-Osterath 

Gepland: 23 km

Gelopen: 26 km

Nog te lopen: 1737 km

We zijn goed uitgerust aan deze nieuwe wandeldag begonnen. Het is altijd goed toeven bij Van der Valk, ook hier in Duitsland. Vandaag hadden we een overwegend groene route. Al snel kwamen we dit leuke bord tegen bij een grasstrook.

Daarna liepen we door het bos naar het dorpje Vennikel. Het was er bijzonder druk met hondenuitlaters. Vlak na het dorp liepen we recht op de Elfrathersee af, tegenwoordig een groot recreatiegebied maar nu vooral bevolkt door ganzen in plaats van mensen.
Ook hier ontluikt het voorjaar volop.

Een paar kilometer verder eindigt het meer en sta je meteen recht tegenover dit grote ronkende complex. De Duitsers noemen dit met ronkende termen een “Entsorgungsgesellschaft”. Duidelijk niet een plek waar de bekommerde mens zijn zorgen kwijt kan, maar simpelweg een vuilverbrandingsoven met annex rioolwaterzuiveringsinstallatie (wij Nederlanders kunnen ook lange woorden maken, hoor!)

We lopen nu door Uerdingen en willen daar wat warms eten, omdat ons hotel voor vannacht wat afgelegen ligt (wel bij een snelwegafslag), maar het restaurant van het hotel wordt op dit moment verbouwd. We staan te kijken bij een pizzatentje, en terwijl we kijken of die al open is, komt over straat een oudere dame ons tegemoet, die ons afraadde daar te eten. Ze verwees ons naar een mediterraan restaurant honderd meter verder dat wel goed zou zijn. Terug in ons hotel zoeken we de Google reviews van de afgeraden tent, en de eerste review luidt: “Nooit meer! Anderhalf uur wachten op het eten, kreeg verkeerde saus en het eten was lauw. Ik heb nog nooit zo iets meegemaakt! Ik had mezelf in de keuken kunnen plaatsen en was sneller geweest.”

Een gewaarschuwd mens telt voor twee, en dankzij dit alerte dametje belandden we in een echte Duitse Imbiss, gerund door Polen overigens (het mediterrane restaurant was op maandag dicht).

Niet ver daarna passeerden we de historische stadskern Linn, die ongeschonden door twee wereldoorlogen is gekomen.

Hierna ging de route langs het beschermde natuurgebied de Latumer Bruch, een oase van rust maar vlakbij de A57, een veel door Nederlanders gebruikte snelweg naar het zuiden. Te voet geniet je hier toch meer van (je hebt er 30 keer meer de tijd voor).

Kort daarna liepen we door het Herrenbusch van Slot Pesch. Zittend op een bankje kwam opeens deze groep reeën om de hoek aangewandeld. Ze schonken ons minder aandacht dan wij hen.

Daarna bereikten we vrij snel ons hotel.

Een van onze volgers is benieuwd naar het doel van de volgende dag. Wij bepalen dat tot nu toe door rekening te houden met de weersverwachting voor de volgende dag, onze conditie en de beschikbaarheid van accomodaties. Morgen wordt het dan “maar” 17 km: het zal de hele dag regenen en het alternatief ligt op zowat dubbele afstand. Ons reisdoel is dan het dorp Weckhoven, ietsjes ten zuiden van de stad Neuss.