Hoogwater

Dag 13 - vrijdag 13 maart

Hochkirchen-Bonn

Gepland: 23 km

Gelopen: 25 km

Nog te lopen: 1655 km

Ons hotel had een wat merkwaardig business model. Het werd gedomineerd door een enorme tennishal. Het hotel met een paar kamers stond daar achter wat afgelegen, en je moest buitenom naar de ontbijtruimte annex tenniskantine. 

De route ging eerst kort door een stukje bos, en daarna een paar kilometer lang over de Bonner Landstrasse, een lange weg maar met vrijliggend fietspad. Aan het eerste stuk stonden vooral veel villa’s met grote percelen grond. Daarna ging het over in een soort meubelboulevard, en tenslotte verscheen de industrie. Ook Shell (zie foto) heeft hier zijn vestiging, in Godorf.

Dit is wat er over is van de molen in Godorf.

Dit gedeelte van de tocht voerde verder langs grote chemische bedrijven zoal deze fabriek van Evonik in Wesseling, waarvan de wortels teruggaan tot 1880. Het is de grootste producent van silica en silicaten wereldwijd.
Uitzicht op de andere oever van de Rijn. Ook hier veel chemische industrie.
We naderen nu weer de Rijn. Maar daar worden we tegengehouden door dit bord. Door het hoge water van de Rijn is het fietspad ondergelopen. Gelukkig is er voor alle ondergelopen stukken wel een alternatief iets hogerop, maar soms betekent dat wat omlopen. Vandaar dat de afgelegde weg vandaag iets langer is dan gepland.

Ieder nadeel heeft zijn voordeel: zonder hoogwater waren we niet langs deze Frankische graven uit de 5e tot 7e eeuw gekomen.

De industrie is hier grootschalig. We lopen onder deze leidingen van de Rheinland Raffinerie door. De producten komen zo direct van de fabriek bij de vervoerders op het water terecht. We zijn hier bij de grootste olieraffinaderij van Duitsland, tegenwoordig eigendom van Shell (eerder vandaag liepen we al langs de vestiging in Godorf). Om een indruk te geven van de grootte van het complex: het kostte ons 25 minuten (2 km) om van de noordkant naar de zuidkant te lopen.

Leuk natuurlijk al die wegwijzers van de pelgrimsweg naar Santiago, maar wij gaan toch echt naar Rome.

En als je denkt weer wat dichter langs de Rijn te kunnen lopen, dan moet je wel je zwemvest meenemen.

Ook lekker uitrusten op zo’n bankje werkt niet echt.
Gezicht op de andere oever van de Rijn bij Niederkassel.
In een week tijd hebben we ze zien veranderen van in de knop tot volle bloei: magnolia’s. Vroeger dan anders: bij Jelle in de familie hebben ze nog een foto uit 1966 toen hun magnoliaboom in de tuin te Amerongen op Koninginnedag (30 april) bloeide. Heeft de vroege bloei van deze magnolia toch iets te maken met de olieraffinaderijen wereldwijd?
In de verte zijn boven de Rijn de contouren van de Vulkaneifel zichtbaar. Bonn is dus niet ver meer.

Een wel heel merkwaardig departement is hier vlakbij Bonn gevestigd.

Tenslotte arriveren we in Bonn. Hier een replica van een Romeinse hijsmachine.

Tot morgen!