Kilometers vreten naar Innsbruck

Dag 48 - dinsdag 21 maart 2023

Telfs - Innsbruck 

Gelopen: 29,2 km

Totaal gelopen: 1067 km

Nog te lopen: 1032 km

Vandaag hebben we een lange maar vlakke etappe gehad: in totaal 60 meter dalen over ruim 29 kilometer lengte. Daarmee hebben we Innsbruck bereikt. De etappe van morgen is daardoor maar 9 kilometer lang, met wel aan het eind een klim van 300 meter. De extra tijd willen we morgen gebruiken voor een kappersbeurt, en om te zien of er een pedicure is die Christine’s eksteroog kan verwijderen. Bij de lange etappe van vandaag gaf die behoorlijk last.

Aan de gelopen en nog te lopen afstand na vandaag zou men denken dat we over de helft zijn, maar dat klopt niet. Meerdere mensen hebben dat al gevraagd. Het zit zo. De te lopen afstand is de afstand die we idealiter nog moeten lopen als we de hele route precies zo lopen als gepland. De gelopen afstand is wat we daadwerkelijk gelopen hebben, en dat is altijd wat meer dan gepland. Als een hotel niet precies op de route ligt betekent dat extra kilometers, of een onvoorziene omleiding zoals gisteren kost meer kilometers. Over twee dagen, dag 50, zijn we ongeveer op de helft qua afstand en dagen.

Het Inndal is mooi, en dat vinden de bevers ook, gezien deze knaagsporen. We zullen ze vandaag nog veel vaker zien.
 

Het water van de Inn stond laag, gezien de brede keienstrook.

Op een stukje van de Inndijk kwamen we een echtpaar uit het vlakbij gelegen dorpje Hatting tegen. We maakten een praatje, en zoals vaker waren ze vol bewondering over onze tocht. De vrouw vertelde dat ze graag de Jakobsweg wilde wandelen, maar haar man had niet dezelfde behoefte. Ja, dan houdt het op. Ook zij bevestigden, net als de man uit Lermoos van afgelopen zaterdag, dat de Brennerpas in dit jaargetijde goed te belopen is. Dat gaf ons weer moed voor de komende dagen.

Hieronder het uitzicht op Hatting, waar dit echtpaar vandaan kwam.

Een eind verder genoten we van dit prachtige natuurgebied, de Gaisau geheten.

Deze drie kerkjes en kapellen staan hier netjes van groot naar klein gesorteerd op de berghelling boven Zirl.

Hier staat Christine op de scheidslijn tussen het beneden en bovendal van de Inn, die gescheiden worden door de beek op de foto, de Melach.

Dit is een half open stuk van de spoortunnel die door het Karwendelgebergte gaat. Er reed net een trein langs, van Innsbruck naar Garmisch-Partenkirchen.

Bij Kematen staat deze moderne kapel uit 2022 in het veld. De kapel heeft de naam: Christus in der Au (Christus in de wei). Volgens de beschrijving is het Christus op witte donderdag in zijn cel, na de gevangenneming. Hij zit op een zwart blok, met het kruis al er naast, in een afgesloten, zevenhoekige glazen cel.

Na een lange dag naderen we Innsbruck. Hier zien we voor het eerst de borden van de Via Romea, een ander oud pelgrimspad van Stade bij Hamburg naar Rome. Vanaf Zirl valt onze route vaak samen met dit pad, dat na Trente een andere route volgt maar uiteraard dicht bij Rome weer dichterbij komt.

We moeten nu nog het vliegveld van Innsbruck ronden (op de foto landt net een vliegtuigje), en nog een stukje stad, om na 29 km om half zes bij ons hotel te komen. We waren rond 9 uur vertrokken l Het was een bewolkte maar droge dag, ideaal om te wandelen.