Ontmoeting met een haas

Dag 41 - dinsdag 14 maart 2023

Dietmannsried - Kempten

Gelopen: 15,0 km

Totaal gelopen: 916 km

Nog te lopen: 1178 km

Zoals we gisteren al aangaven, waren we toen 10 km verder doorgelopen, en met de trein terug naar Bad Grönenbach, waar we een motel aan de snelweg A7 hadden, dicht bij het treinstation. Het was een onbemand motel, de sleutelcode kreeg je via sms en e-mail, maar de kamer was goed en voordelig. Vanuit onze kamer hadden we dit uitzicht, op de enige eetgelegenheid op kilometers afstand. Ontbijt was te koop bij een benzinestation.

De dienstregeling van de DB is buiten de spits soms uitgedund, en zo konden we pas om kwart over tien met de trein vertrekken om onze route bij Dietmannsried weer op te pakken.

Morgen zijn er in Nederland verkiezingen, iedereen veel wijsheid toegewenst bij het uitbrengen van de stem. Wij stemmen niet, want de oproepkaart was nog niet binnen toen we op 2 februari vertrokken, zodat we ook niemand konden machtigen. Je kunt dat ook nog niet via DigiD regelen, helaas.

We horen dat er volop campagne wordt gevoerd. Hier in Beieren weten ze wel hoe je de kiezers moet trekken, zie dit reclamebord van de CSU maar eens. Dat zie je nu nooit in Nederland….

Al snel waren we bij de Iller, die we een uur of twee gevolgd hebben. In deze streek is de rivier nog vrij natuurlijk en niet gekanaliseerd. Links het pad dat we volgden.

Op dit bankje namen we even een korte pauze. Jelle zat rechts van Christine. We genoten stil van het uitzicht op de Iller. We keken even naar links langs het pad, dat is naar de rechterkant van de foto. Daar kwam opeens een grote haas rustig aanwandelen over het pad, recht op onze bank af. We keken ademloos toe. Hij stopte op anderhalve meter afstand van Christine, op de kleine steentjes die je in de rechter onderhoek van de foto ziet. Toen had hij ons pas in de gaten, en liep hij rustig van de bank weg, in de richting van de rechter bovenhoek van de foto. Het ging te snel om een foto te nemen, maar wat een aparte ontmoeting was dat!

We vervolgden ons pad, dat soms erg nat was door de regen van afgelopen nacht.

Onderweg zagen we mooie bloemen, zoals deze bosanemonen.

In een scherpe bocht van de Iller zag je goed hoe de rivier zich letterlijk door het landschap snijdt, en de rotsen uitslijt, waarbij dat met sommige aardlagen makkelijker gaat dan bij andere lagen.

Hier nog twee bloeiende planten. Het onderste leek ons longkruid. Apart dat de kleur varieert tussen roze, violet en paars.

Dit is blijkbaar de manier waarop men hier verjaardagsjubilea viert: geen Abraham of Sara poppen, maar iemand in klederdracht. Dit feestvarken was blijkbaar 60 geworden.

De laatste kilometers begon het eerst licht te spatten, en daarna langzaam maar zeker echt te regenen, zodat we onze regencapes om moesten doen. Het is al weken geleden dat we die hebben moeten gebruiken, in de omgeving van Koblenz.

Vandaar dat we in Kempten geen buitenfoto’s hebben genomen, maar het interieur van de Sankt Lorenz basiliek kan natuurlijk niet ontbreken. 

Hier haalden we onze stempels voor ons pelgrimspaspoort: met een vol boekje kun je in Rome een bewijs krijgen dat je de voettocht volbracht hebt, en dat is toch wel leuk om te zijner tijd te krijgen. Het was hier overigens zelf stempelen, en de stempels waren bedoeld voor Jakobspelgrims, maar wie is er nu zo gek om naar Santiago te lopen? Rome is toch veel leuker?

Morgen wordt het droog en fris weer, dus we zien uit naar de beklimming van de vooralpen naar Oy-Mittelberg.