Oostenrijkse hoffelijkheid
23 maart 2023 - Matrei am Brenner, Oostenrijk
Dag 50 - donderdag 23 maart 2023
Igls - Matrei am Brenner
Gelopen: 16,0 km
Totaal gelopen: 1095 km
Nog te lopen: 1008 km
Vandaag zijn we zowel qua kilometers als tijd over de helft van onze reis. Een mijlpaal die we bij aankomst in ons nieuwe hotel vieren.
Het valt ons op, zeker in vergelijking met Nederland en Duitsland, dat de Oostenrijkers in het algemeen bijzonder hoffelijk zijn. Regelmatig stoppen auto’s als ze maar denken dat we als voetgangers willen oversteken. Daar hoef je in Duitsland niet mee te komen, de goede uitzonderingen daargelaten. Daar heerst de heilige koe. Op kruisingen maken ze het daar de voetgangers soms extra moeilijk om juist daar extra invoegstroken aan te leggen, zodat de voetganger nog meer rijbanen moet oversteken, zonder zebra. In Oostenrijk zien we duidelijk meer zebrapaden en tussenstukjes om over te steken. Dank je wel, Oostenrijk!
Ook in de hotels hier is men in het algemeen bijzonder hoffelijk.
De eerste helft van onze wandeling klommen we vaak, maar het was goed te doen. In de wei langs het pad groeiden veel wilde, witte krokussen, althans we menen dat ze dat zijn. Hieronder legt Jelle er een vast.
En dit is dan de gemaakte foto.
Iets verderop zien we de beroemde Europabrug, gebouwd in 1963, en met zijn hoogte van 190 meter was de brug tot 1972 de hoogste van Europa. Menigeen, ook wij zelf, zijn hier verscheidene keren overheen gereden op weg naar Italië. En nu zijn we hier vlakbij te voet.
Sommige hondeneigenaren hebben deze borden hard nodig: “hier begint de saladeschotel van mijn koe, en niet het toilet van uw hond”. Het viel ons de afgelegen weken op, hoeveel hondeneigenaren wel de behoefte van hun hond in de daarvoor bestemde zakjes doen, maar die zakjes vervolgens in de vrije natuur achterlaten. Daar is nog veel huiswerk te doen.
Bij het dorp Patsch staat deze bijzondere kapel op het kerkhof, ter herinnering aan Edith Stein, met teksten in het Duits en Hebreeuws. Wie meer over deze bijzondere vrouw wil weten, die uiteindelijk via kamp Westerbork naar Auschwitz weggevoerd is, kan op Wikipedia een indrukwekkende biografie vinden.
Na Patsch werd het pad smaller, en ging het door de bossen omhoog. Dit is de Ruggschreinbach die we overstaken.
Aan het einde van het bospad kwamen we aan in Sankt Peter, hier op de foto. Vanaf daar volgden we de oude Romeinse weg tot aan Matrei. Tegenwoordig is die overigens wel geasfalteerd, maar er is niet al te veel verkeer, en de weg klimt en daalt ook niet sterk.
Langs deze weg liggen veel huizen die middeleeuwse wortels hebben. Hier ligt de historische Zachhof. Sinds de Romeinse tijd is dit altijd een belangrijke route naar het zuiden of noorden gebleven, al wordt het drukke verkeer gelukkig over de Brennerautobahn of de oude passen geleid, en niet langs deze mooie wandelroute.
Tegenover deze boerderij staat een bankje waar we onze lunchpauze hadden.
Dit is een originele steen van de oude Romeinse weg. Je ziet nog duidelijk de uitslijtingen door de karrenwielen zitten.
En natuurlijk groeit er ook van alles langs de weg, zoals deze bloemen.
Aan het eind daalden we af naar Matrei. We passeerden Gasthof Lamm waar we overnachten. Daar konden we in principe al vanaf één uur inchecken. We waren er om half drie, en omdat er honderd meter verderop een Konditorei was, wilden we eerst onze 50e dag, de helft van de reis, met koffie of chocola met gebak vieren.
Maar helaas, toen we om drie uur weer voor het hotel stonden, hing er op de deur een bordje dat ze pas weer om half zes open gingen. Er was geen deurbel, en de telefoon werd niet opgenomen. Balen dus, geen plaats in deze herberg voor deze twee niet meer al te fris ruikende pelgrims. We liepen toch maar eens naar de zijkant, en daar stond de oude staldeur op een kier open. Daarachter hoorden we iemand bezig de vloer van de daar liggende keuken te schrobben. Na een paar keer roepen kwam de vriendelijke kok er aanlopen. Hij riep de eigenaresse en zo konden we toch nog lekker op onze kamer komen. Je ziet maar weer, het komt altijd weer goed.
En dit is onze prachtige Tiroolse kamer.
Tenslotte: gefeliciteerd met de mijlpaal vandaag!
Dat speelt ook “tussen de oren”.
De komende dagen genieten van de bloesem. Bij ons is de bloesem de laatste jaren aardig naar voren gekropen
Was nog met mijn ouders, in Gries am Brenner, aan de Brennerpas, daarna ligt het plaatsje Brunico, in Italie.