Rome aan de Rijn

Dag 12 - donderdag 12 maart

Sinnersdorf-Hochkirchen 

Gepland: 24 km

Gelopen: 26 km

Nog te lopen: 1678 km

Naar Keulen

We gingen deze morgen al vroeg op pad, om nog genoeg tijd over te houden om iets van Keulen te zien. We verlieten Sinnersdorf door de Peter Wolffstrasse. Het straatnaambordje vermeldt dat hij tot 1933 burgemeester was en in 1944 overleed. De scherpe lezer kan concluderen dat deze man zijn vernoeming wel verdiend heeft. 

Het waaide aanvankelijk hard, en met rugzak op door het open veld wensten we ons een zeil en rolschaatsen toe. Gelukkig kwam de wind van rechtsachter, zodat we alleen het roer recht moesten houden. 

Al snel zagen we in de verte de dom van Keulen liggen. Met telelens lijkt hij zo dichtbij, maar het was nog 15 km lopen...

Na een uur gingen we onder de rondweg rondom de stad door en bereikten we de voorsteden. Keulen dateert uit de Romeinse tijd (Colonia Agrippina) en was de hoofdstad van hun provincie Germania Inferior, waaronder ook Nederland bezuiden de Rijn behoorde. De stad kent een doorgaande geschiedenis sinds die tijd en is nu de 4e stad van Duitsland. De aartsbisschop van Keulen was destijds formeel de baas over de bisschop van Utrecht.

Een grote stad heeft ook grote kerkhoven, en zo liepen we anderhalve kilometer over een groenstrook langs het Westkerkhof, met 45.000 graven een van de grootste van de stad.

Bij een bakker werden we aangesproken door een man die graag wilde weten waar we vandaan kwamen en waar we naartoe gingen. Hij kende Nederland wel, zo zei hij: hij was wel eens op Schiermonnikoog geweest.

We kwamen dichter bij de binnenstad en passeerden de grote tv-toren.

Kort daarna doemde voor ons de Dom op en rechts de Sankt Gerionkerk.

Sankt Gerionkerk

Deze kerk is één van de oudste van de stad. De oudste fase dateert nog uit de Romeinse tijd. Het is een bijzonder indrukwekkend gebouw, en naar onze mening meer de moeite waard dan de Dom.

Het centrale deel bestaat uit een tienhoek, een bijzonder kunstige constructie. we laten verder de beelden voor zichzelf spreken.

Tienhoekig gewelf
​​​​​​​zij komen, de bruiden van het Lam (als ik nog goed genoeg in mijn Latijn zit...)
​​​​​​​Ecce homo en Mater Dolorosa op een houten deur
Een oud fresco
Drie mozaïeken met gebeurtenissen uit het leven van Simson, te zien in de crypte.
Een mooi stuk glaswerk met boodschap

Tenslotte een plattegrond van de kerk op de vloer van de kerk.

​​​​​​​De Dom van Keulen 

De Dom mag natuurlijk niet ontbreken bij een bezoek aan de stad. Het blijft natuurlijk een opmerkelijk staaltje van gotische architectuur. Toch nog onvoorstelbaar hoe men destijds het hoofdstation van Keulen gepland heeft: de treinen rijden bijna  de kerk binnen.

Met onze grote rugzakken op mochten we de kerk niet binnen. Daarom gingen we maar om beurten, terwijl de ander op de bagage lette. In de Kerk vroegen we een koster om een stempel voor ons pelgrimspaspoort. Nadat hij bij een altaar de uitgebrande lichtjes weggehaald had, mocht ik hem volgen naar een ander hoek van de kerk. Uit een imposante kast met metershoge deuren haalde hij de stempeldoos en kregen we het speciale pelgrimsstempel van de Dom. Voor leden van de vereniging Pelgrimswegen naar Rome: het valt te overwegen wat meer telt: een bezoek aan de Keulse Dom, of de Eiffelsteig die Keulen geheel links laat liggen. Cultuur of natuur?

Hieronder nog vier plaatjes van de gouden schrijn en het altaar van Sint Agilulf. Agilulf werd in 745 bisschop van Keulen, dit tot ongenoegen van Bonifatius, die het met Mainz moest doen. Dat Bonifatius de Friezen gekerstend zou hebben is trouwens zwaar overtrokken: hij kwam daar min of meer als vertegenwoordiger van de Frankische koning, die Friesland wilde inpalmen, en niet als gezant van Christus. De tocht van Bonifatius naar Dokkum was een soort zelfmoordmissie, bedoeld om als martelaar te sterven en zo heilig verklaard te worden. Meer hierover in het lezenswaardige boek “hoe God verscheen in Friesland”, van Dirk Otten.

Opnieuw langs de Rijn

Bij de spoorbrug staat dit imposante beeld van keizer Wilhelm I, trots te paard gezeten.

Zoals te zien is was het inmiddels prachtig weer geworden.

En hier liggen de grote cruise-schepen. Marcel, je kunt hier zo aan boord voor je reisje langs de Rijn 😉
Wat een zelfbeheersing om niet dit Lindt chocolademuseum binnen te gaan.
En hier woont de jet-set van Keulen: architectonisch wonder met uitzicht op de Rijn en de stad, en je eigen jacht voor de deur aan de kade.
Laatste stuk van de oude stad: de Bottmühle, een molen op een oude stadstoren.

En hier passeren we weer de rondweg rond Keulen. Leuk, elke dag in het spitsuur in de file staan, daar hebben wij wandelend geen last van.

Direct hierna was ons hotel. Hierdoor hebben we genoeg tijd om morgen Bonn te bereiken.