Pauze
18 maart 2020 - Zeist, Nederland
Woensdag 18 maart
Boppard-Zeist per trein
Gepland: 0 km
Gelopen: 5 km
Nog te lopen: 1565 km
(On)verwacht einde?
Toen we gisteren in het hotel aankwamen, was de receptionist vol verbazing dat we kwamen, ondanks het feit dat we de dag ervoor al geboekt hadden. Hij vertelde ons dat alle hotels dicht moesten vanwege het virus, maar hij begreep ook dat hij ons niet kon laten staan. We kregen zo wel een kamer, maar we begrepen meteen dat dit het voorlopige einde van onze voetreis betekende.
Hoe het precies zit is niet helemaal duidelijk, maar de Duitse bondskanselier had maandag afgekondigd dat alle toeristische reizen in binnen- en buitenland nagelaten moeten worden, en dat alleen noodzakelijke reizen toegestaan zijn. Ook de Nederlandse regering roept op om af te zien van niet noodzakelijke buitenlandse reizen. Zoals een van de lezers suggereerde, zou je, zeker in deze tijden van rondwarende pestilentie, misschien juist niet moeten afzien van een pelgrimstocht, maar we besloten ons toch maar aan de adviezen van de bevoegde autoriteiten te houden, dus besloten we direct, zonder hoofdelijke stemming en unaniem dat we vandaag naar huis terug zouden keren.
We hadden het misschien nog één of twee dagen langer kunnen rekken door botweg ons volgende hotel via booking.com te boeken (hun software is duidelijk niet aangepast voor dit soort situaties), maar vroeg of laat loop je het risico dat je ter plekke alsnog geweigerd wordt, of dat het hotel wegens arbeidsduurverkorting of gebrek aan klandizie toch nog dicht blijkt te zijn. En het is tegen de uitdrukkelijke adviezen van de overheid. Bovendien moeten alle restaurants om 18:00 uur dicht zijn, en we kunnen ons daar natuurlijk goed op aanpassen, maar voor hoe lang nog blijven ze open? En een aantal dagen op maaltijdsalades van de supermarkt leven gaat ook wel even, maar is voor de langere termijn geen goede keuze.
Gastvrijheid
In ons hotel kregen we nog wel avondeten aangeboden. Ze laten hun klanten niet zomaar onverzorgd. Dat is nu gastvrijheid! We genoten om 17:00 uur (een uur voor de avondsperre dus) van een heerlijk viergangen diner, met een verrukkelijk glas van de lokale witte wijn uit Boppard er bij (ons eerste overigens deze reis). Onder het eten hadden we uitzicht over de Rijnboulevard, met steeds weer schepen die langs voeren, treinen die aan de overkant voorbijkwamen, en de veerpont die heen en weer voer. Op de achtergrond klonk zachtjes een bandje met maar één melodie, de romantische muziek van “schau mich bitte so nicht an....” ofwel “la vie en rose” van Edith Piaf. Dit alles droeg bij aan een sfeer van grote tevredenheid en dankbaarheid.
Uitzicht vanuit het restaurant
Terugreis
En zo zijn we dan om kwart over tien met de trein uit Boppard vertrokken. Na een overstap te Keulen, op een erg rustig hoofdstation, reden we verder naar Arnhem. Ook daar rust. In Driebergen was de bus net weg. Om ook onze loopdrang te bevredigen, hebben we de 4 km naar huis lekker gelopen.
Hoe staan we in dit alles?
We hebben geen enkel probleem met deze keuze, we zijn gewend geraakt om met de dag te leven, en het leven te nemen zoals het is. We hebben al veel geleerd en ervaren gedurende de 17 dagen van onze reis.
Onze voeten, ingewanden en verdere stofwisseling zijn helemaal ingesteld geraakt op de dagelijkse wandelingen. We voelen ons top-fit.
We hebben leren leven met regen en zonneschijn, luwte en harde wind, kou en heerlijk voorjaarsweer. Ook het omgaan met onverwachte hindernissen zoals wegomleggingen of hoogwater went.
Niet verder te plannen dan één dag, en de normale dagelijkse dingen van thuis en werk helemaal los te laten werkt zeer ontspannend en bevrijdend. Het samen met elkaar optrekken en delen van alles versterkt onze band.
We zijn dankbaar voor alles wat we tot nu toe hebben beleefd, en voelen geen spoor van teleurstelling dat we nu voorlopig moeten pauzeren. Het leven is nu eenmaal niet maakbaar, ondanks onze goede voorbereidingen waarvoor we nog steeds blij zijn dat we ze zo gemaakt hebben. Dat zal ons bij het vervolg zeker weer van pas komen.
We zijn ook bijzonder dankbaar voor alle lieve, leuke, informatieve en bemoedigende reacties op ons weblog, zowel direct als soms meer persoonlijk via de e-mail. Dat heeft ons veel kracht gegeven. We zijn dankbaar dat we elke dag een lichtpuntje hebben kunnen brengen voor onze volgers in deze zo vreemde en ongekende tijden.
Hoe nu verder?
We willen onze reis graag afmaken. Hoe is duidelijk, wanneer echter nog niet. Het liefste doen we dat zo snel mogelijk. Maar op dit moment is het nog niet te zeggen hoe dat er concreet uit gaat zien. Voor het vervolg hebben we nog 24 dagen nodig voor Duitsland, een week voor Oostenrijk en 45 dagen voor Italië. Misschien kunnen we aan het eind van de zomer het Duitse stuk afmaken, misschien lukt dat volgend jaar.
Het hangt af van veel factoren: wanneer zijn de ergste problemen dit jaar voorbij? Welke rol zal het virus volgend jaar spelen? Hoe zit het met de coördinatie met collega’s voor wat betreft vrije dagen? Welke andere werk-gerelateerde factoren spelen een rol om langere tijd vrij te kunnen nemen?
Ons verder volgen
We zullen ook hier wel weer zien waar maar vooral ook wanneer de weg ons zal leiden. We houden onze trouwe volgers graag op de hoogte van het vervolg. Wie zich heeft aangemeld voor ons weblog zal automatisch bericht krijgen wanneer we weer van start gaan. Wie ons weblog volgt maar niet aangemeld is, kan dat nu alsnog doen om te zijner tijd bericht te krijgen dat we weer gestart zijn. Wij zien geen e-mail adressen van de volgers, alleen de naam die je zelf opgeeft, dus privacy is goed gewaarborgd.
Hartelijke groet, en hopelijk weer tot horens over niet al te lange tijd!
De vlaklopers Jelle en Christine
Heel hartelijk dank dat ik deze 17 dagen van jullie blogs mocht genieten. Wens jullie een goede tijd in het mooie Zeist.
Dat word je niet meer afgepakt.
Wij mochten meegenieten.Hoop dat jullie rustig aan kunnen wennen aan de nieuwe situatie. Die benen zullen nog graag willen stappen.
Maar vandaag lekker in je eigen bedje is misschien ook wel weer lekker.
Sterkte en hopelijk een vervolg van deze pelgrimstocht .
Groet, Jans en Hennie
Toch zijn we ook wel blij te weten dat jullie weer thuis zijn. Meerdere keren zeiden we al: hoelang
kunnen ze het nog volhouden in deze corona omgeving. Vast komt er nog een vervolg!!
Desondanks Grote Waardering.
'De laatste foto met uitzicht op het kruis symbolisch: altijd ziende op Hem'.
Voor Christine is er volop werk. Maar de sterren kunnen wel even wachten. Het waren lezenswaardige verhalen. Misschien kan Jelle een aanvullende cursus marketing van journalistiek doen en dan reisjournaliste Joyce Roodnat opvolgen? Maar in elk geval: bedankt voor de mooie verhalen en welkom in NL!
bedankt voor alle verhalen.
Jan en Corrie.
Hartelijke groet
Hartelijke groet,
Genoten van jullie reis verhalen.
"Gods kinderen op aarde zij wandelen in het licht, omdat zij gerechtvaardigd zijn voor zijn aangezicht". Lied 759. Van harte een goede tijd toegewenst wandelend in Gods licht van liefde en genade. Hartelijke groet, Arie Moolenaar
Dank voor jullie mooie verslagen.
Jullie laatste woorden waarin juist al het positieve van de tocht wordt benadrukt vind ik erg inspirerend.
Ik wens jullie al het goede voor nu en later wellicht de reis weer oppakken.
Groetjes,
Anne-Marie (logopedist NC)
We hopen dat jullie in de toekomst de tocht kunnen afmaken.
Ik heb genoten van de mooie foto's en de uitgebreide verslagen van de wandeltocht. En voor nu.....in alle (verplichte) rust nagenieten van ervaringen.
Dank je wel voor het delen van jullie reis verhalen, het is jammer dat jullie eerder terug moeten. Het is wel fijn dat jullie nog naar huis kunnen. Het zou heel vervelend zijn als dit niet mogelijk zou zijn.
Het voornemen om jullie mooie reis later voort te zetten is iets om weer naar uit te kijken.
Zorg goed voor jullie zelf en welkom thuis😘
Ik hoop je weer snel te kunnen spreken!
Sterkte en “blijf gezond”.
Liefs Ineke VD