Volop voorjaar

Dag 17 - dinsdag 17 maart

Koblenz-Boppard

Gepland: 21 km

Gelopen: 23 km

Nog te lopen: 1565 km

Het was opnieuw een prachtige voorjaarsdag. Het begon wat nevelig maar de hemel werd al snel lichtblauw. Bij het verlaten van Koblenz zagen we een lesauto van een rijschool met een opmerkelijke naam.
Er lag nog behoorlijk wat aangespoeld hout op het pad, zoals hier goed te zien is.
Na enige tijd passeerden we deze wat merkwaardige uitgaansgelegenheid voor Amerikanen, met onder bij het bord “coyote ugly” een wel heel bizar bordje, zie uitvergroting.
Iets verderop aan de overkant van de Rijn ligt Lahnstein, de plek waar de Lahn in de Rijn uitmondt.
Aan onze kant van de Rijn ligt dit imposante kasteel Stolzenfels. Er stond oorspronkelijk een middeleeuwse tolburcht, maar in de 19e eeuw liet de Pruisische koning Friedrich Wilhelm IV het in een mix van romantiek en neogotiek opbouwen.
Het pad bleef vol met aangespoeld hout.

We arriveerden in het stadje Rhens. Hier aan de oever van de Rijn, waar nu de fabriek van de Rhenser Mineralbrunnen staat, stond in de middeleeuwen de Koningstoel, een gebouw waarin de Duitse keurvorsten bijeen kwamen om een nieuwe keizer te kiezen. Net iets buiten de stad, dus niet op de oorspronkelijke plek, staat een 19e eeuwse replica, die we maar hebben overgeslagen.

Rhens is een stadje met een aantal mooie vakwerkhuizen.

Leuke bron op het marktplein.
Het huis hieronder heeft boven de deur een aardige spreuk staan: “Wer dieses haus jetzt tudeln will, der stehe nur ein wenig still, und deute in seinem herzen frei, ob das seine daheim besser sei.”

Bij de bakker konden we alleen coffee-to-go krijgen en iets om te eten in een zakje om mee te nemen. De eigenaresse wilde niemand meer in de zaak hebben zitten vanwege besmettingsangst. Ze zei dat er gisteren in het buurdorp Brey tientallen nieuwe patiënten bij waren gekomen. Nu was het goed weer, dus consumeerden we alles op een bankje op het marktplein. Daar zagen we een oude dame uit een Mercedes stappen. Ze deed de kofferbak open, haalde daar twee disposable handschoenen uit, deed ze aan en ging zo de winkel binnen. Na het halen van haar waren werden ze weer netjes uitgedaan. Intussen had ze wel met die handschoenen aan haar bril gezeten....

Ook hier in Duitsland zijn kerkdiensten nu verboden. Deze kerk meldde dat op een bordje op de deur, maar de deur was open om iedereen ruimte voor persoonlijk gebed te bieden. Een mooie en veilige oplossing: de kerk blijft zo toch open.

Weer bij de Rijn staat deze metershoge overzichtkaart van het midden-Rijndal waar we nu zitten, en dat tot het Unesco werelderfgoed behoort.

Blik op slot Marksburg, de enige burcht aan de Middelrijn die nooit verwoest is geweest. In Japan heeft men een kopie van deze burcht gebouwd (maar daar kun je ook de Utrechtse Domtoren bewonderen).

Na het dorpje Spay liepen er een poosje bovenlangs het spoor, over een Romeinenweg. Na een poosje doorstampen op het asfalt en in de zon, konden we weer terug naar de Rijn. Hier loopt het pad, goed en veilig gescheiden, maar pal langs de Bundesstrasse, die als racecircuit voor motoren gebruikt wordt. Hier rusten we even uiteindelijk uit.
De Rijn maakt hier een haarspeldbocht. In de binnenbocht, aan de overkant, ligt het dorpje Filsen. De treinen rijden hier dwars door het dorp heen, de schepen, waaronder deze Jannelien uit Alblasserdam van schipper Geluk, passeren het dorp wat rustiger.
In Boppard aangekomen spotten we deze bijzondere bloemenbak.
Morgen meer nieuws over onze reis.