Welke route?

Zonder bagagetransport staat het ons vrij om onze eigen route te kiezen. Maar welke en waarom?

Omdat we meer een klik hebben met Duitsland dan met Frankrijk, ligt een oostelijke route meer voor de hand.

Op de site van de vereniging Pelgrimswegen naar Rome staat een mooi voorbeeld van zo’n oostelijke route. Maar deze route slingert zich berg op berg af door vier landen. Daarbij worden een aantal prachtige lange afstandswandelingen in bepaalde regio’s aan elkaar geknoopt. Die wandelingen zijn in het algemeen gemaakt om van het natuurschoon in de desbetreffende regio te kunnen genieten, maar naar ons idee niet ontworpen om de voor ons ideale route naar Rome te maken.

We besloten dus onze eigen route te maken. Maar hoe pak je dat aan? We begonnen met Google Maps de route tussen Zeist en Rome te maken met de wandeloptie. Voor een oostelijke variant kiest Google dan voor de route over de Brennerpas. Dat sprak ons erg aan, want de Brennerpas is de laagste pas over de Alpen. Vervolgens dwongen we de route om langs een paar grote plaatsen te gaan die langs de route van Google lagen zoals Keulen, Ulm, Bologna.

Als protestantse pelgrims kunnen we natuurlijk Wesel, Worms er Heidelberg niet links laten liggen.

Omdat klimmen niet onze sterkste kant is, willen we de route zo vlak mogelijk hebben. Daarom gaat onze route door het dal van rivieren of volgt het tracé van spoorwegen, die per definitie al zo vlak mogelijk lopen. Dat laatste betekent niet, dat we pal langs het spoor lopen, ook al is dat soms niet helemaal te vermijden. Met name in bergachtig gebied, zoals bijvoorbeeld bij het oversteken van de Apennijnen, heeft het volgen van een spoorweg als bijkomend voordeel, dat je de trein kunt nemen naar een overnachtingsplek, omdat in dergelijke regio’s de accomodaties niet altijd ruim voorhanden zijn. Het verlaagt het risico dat we door volgeboekte accomodaties veel langer zouden moeten lopen dan we leuk vinden. Dat betekent natuurlijk niet dat we gaan smokkelen, we willen elke meter lopen en zelfs geen gebruik maken van veerboten.

Onze route

Hoogteprofiel van de route 

Onze route volgt dus het dal van de Rijn en haar zijrivieren. We doorkruisen de Schwäbische Alb naar het stroomgebied van de Donau, die we bij Ulm oversteken. Vandaar volgen we de Iller stroomopwaarts tot aan de Alpen. Via de Fernpas komen we in Innsbruck. Daar begint de klim naar de Brennerpas, waarna we afdalen naar de Povlakte. We steken de Apennijnen over tussen Bologna en Florence, via een van de lagere passages in dit gebergte. Vandaar volgen we zoveel mogelijk de Arno en de Tiber tot in Rome.

Onze route is daarmee op papier 1928 km lang en maakt in totaal niet meer dan 11.000 hoogtemeters. We zijn hier best tevreden mee (nou ja, we hebben hem nog niet gelopen dus het is nog iets te vroeg voor conclusies 😏), maar de route is aanzienlijk korter en stijgt minder dan de oostelijke route op de site van Pelgrimswegen, want die is 2500 km lang, vertrekt vanuit Nijmegen en stijgt maar liefst 45.000 hoogtemeters in totaal. Via onze eigen route denken we eind mei of begin juni in Rome aan te komen, met een gemiddelde dagetappe van 22 km. Onze route kenmerkt zich door een mengeling van natuur, cultuur en de hedendaagse maatschappij. Ook bedrijvigheid past naar ons idee bij een hedendaagse pelgrimsroute.