Geluksvogels

Dag 7 - zaterdag 7 maart

Diersfordt-Rheinberg 

Gepland: 23 km

Gelopen: 23 km

Nog te lopen: 1775 km

Gisteravond genoten wij, geheel passend bij onze overnachtingsplek, van een veganistische maaltijd. Het smaakte verrukkelijk en bekwam ons veel beter dan de döner van twee dagen geleden. Bij het wakker worden keken we naar buiten en zagen in de verte, aan de andere kant van de Rijn, de dubbele torens van de dom van Xanten. Het ontbijt was eveneens heerlijk en bijzonder fraai opgemaakt.

Het weer was schitterend, en daar klagen wij zeker niet over. Ook de afgelopen twee dagen was het droog, dit in tegenstelling tot de weersverwachting van die dagen.

Wezel

Na een uur bereikten we Wezel, weer een mijlpaal op onze route. Wezel heeft voor Nederland een bijzondere betekenis: aan het begin van de Tachtigjarige Oorlog, in 1568, vond hier een convent plaats van vluchtelingengemeenten van de protestanten uit Engeland, Emden, de Palts en het Rijnland. Hier werd de grondslag gelegd van de kerkorde van de Nederlandse kerk.

Wat zijn wij toch een zondagskinderen: wij kwamen vlak na 10 uur aan bij de Willibrordsdom van Wezel, die net open was. We zaten nog maar net om het interieur te bekijken en tegelijk even uit te rusten, toen de organist binnenkwam En begon te spelen. De akoestiek in de kerk is voortreffelijk. Wij zijn geen echte muziekkenners, maar het leek een vrije bewerking van Bach?

In de kerk hing ook een oud houten paneel van het schippersgilde. Wie gotisch schrift kan ontcijferen kan op de foto lezen wat er staat. Interessant is zeker ook de bovenkant. Let maar eens op de vlaggen van de beide schepen die de ark begeleiden: Nederlandse schepen. Dat bevestigt weer eens hoe nauw Nederland en deze streek altijd met elkaar verbonden zijn geweest. Tot in de 19e eeuw sprak men hier een Nederlands dialect.

Het was nu weer tijd om verder te gaan in de richting van de brug over de Rijn. We passeerden de rooms-katholieke kerk van Wezel, een merkwaardige samenstelling van een oud gotisch portaal dat de oorlog overleefd heeft, met daarnaast een jaren ‘50 aanbouw.

De brug over

Vlak voor de brug kwamen we langs de deels goed bewaarde restanten van de citadel. Duidelijk zichtbaar is wie hier destijds de baas was: de Pruisische adelaar met zijn scherpe klauwen prijkt boven de ingang.

Bij het oversteken van de brug zagen wij in de verte nog de restanten van de oude brug over de Rijn. De Duitsers hebben hem 75 jaar geleden zelf gesloopt, maar hij moet ook te laag zijn geweest voor de moderne scheepvaart. De nieuwe brug is duidelijk veel hoger en een fraai staaltje van moderne brugarchitectuur.

We volgden de dijk tot aan Buderich, waar we in een restaurant met uitzicht op de voorbijvarende schepen genoten van ons middagmaal.

Oude tijden

Daarna ging het weer verder over de dijk. Na een poosje zagen we onderstaande fietsknooppuntenkaart. Wij liepen van nummer 61 naar nummer 90. Maar 3 km westelijker, bij knooppunt 63, ligt Menzelen.

Die plaatsnaam bracht  Jelle de naam van zijn betovergrootmoeder Catharina Bovenkamp in gedachten. Zij runde een gardeniersbedrijf in Leeuwarden. Jelle’s overgrootvader Sjerp Kaastra trouwde haar dochter en zette zo het bedrijf voort. Dat bracht zijn familie van de armoede in de koloniën van de Maatschappij van Weldadigheid weer tot een beter bestaan. Wat heeft dit nu met Menzelen te maken? Wel, Catharina’s grootvader Jan Bovenkamp werd hier geboren. Hij was tuinder en emigreerde aan het eind van de 18e eeuw naar Nederland. De naam klinkt heel Nederlands, maar dat was zoals gezegd toen de taal die men hier sprak.

Laatste kilometers

Als er geen banken staan, dan biedt een kilometerpaaltje nog uitkomst om samen even te rusten.

Vlak voor Rheinberg lopen we langs een grote fabriek van Solvay. Hier wordt soda en natriumbicarbonaat gemaakt. Deze grondstoffen worden o.a voor glas, zonnepanelen, wasmiddelen en bakmeel gebruikt. Hun website vermeldt dat veiligheid en bescherming van het milieu voorop staan. Toch is het dan merkwaardig dat buiten het hek tientallen treinwagons met het Solvay logo staan, die boordevol met steenkolen zijn...

Voor de collega’s van Jelle: Solvay organiseerde in het begin van de twintigste eeuw de beroemde natuurkundeconferenties. Je hebt vast wel die foto’s gezien met al die Nobelprijswinnaars erop.

Rheinberg is een oud vestingstadje waarvan nog vrij veel bewaard is gebleven. Hieronder enkele markante gebouwen.
De foto hierboven toont de Vismarkt, waaraan ons hotel ligt. Onze kamer kijkt uit op de Underbergstraat, met aan de overkant het stamhuis van deze spirituosenfabriek.