Verwarring alom?

Dag 6 - vrijdag 6 maart

Rees-Diersfordt

Gepland: 18 km

Gelopen: 18 km

Nog te lopen: 1798 km

Voordat we gisteren in ons hotel aankwamen, hadden we best trek en genoten we allebei van een döner kebab. Het genot was echter van korte duur, vooral voor Christine. We besparen de details, maar in de loop van de nacht verdween haar döner op onnatuurlijke wijze uit haar lichaam.

Desalniettemin begonnen we de dag vol goede moed. We hadden minder last van onze blaren. Ook vandaag deden we het iets rustiger aan: we waren aanvankelijk van plan om tot Wesel te lopen, maar besloten een overnachting te kiezen op 7 km voor deze stad.

Bij het wakker worden in ons hotel was dit ons uitzicht: de Rijn is hier heel dichtbij, en stroomt op slechts een paar meter afstand van ons hotel. Het schip op de achtergrond was te lang om op de foto te passen.

We liepen nog even kort door Rees. Ook deze stad heeft veel van de oorlog te lijden gehad. Een goed voorbeeld daarvan is deze kerk, moderne architectuur uit de jaren 50 in plaats van een historisch kerkgebouw. Toch zijn er nog wel enkele oude monumenten overgebleven, zoals deze oude stadstoren.

Ook zijn er nog sommige oude bastions overgebleven. Speciaal voor onze kleindochter Hanne: wie staat hier op het bastion?

Aan de rand van de stad begon een planetenpad. Je beseft hier pas, hoe de wet van Titius-Bode werkt: het was voor ons kort lopen naar Mercurius en Venus, maar hoe verder je komt, hoe langer de reis duurt. Na ongeveer een uur waren we pas bij Uranus. Daar verlieten we het zonnestelsel en sloegen nog voor Pluto links af.

Op dit gedeelte van de dagtocht zagen we de indrukwekkende volgelopen uiterwaarden van de Rijn.

Dit gedeelte van de Rijn vormt een mengeling van de hoofdrivier, dode zijtakken, en zeer grote zand-en grindafgravingen, waardoor grote en diepe meren in het landschap achterblijven. Men plaatst er nog wel een bordje bij, dat men heel milieubewust is en de bodem van de leeggegraven gaten vult met de bodemlaag van het volgende meer, waardoor er weer leven in het water mogelijk is. Maar als je op de kaart kijkt, zie je dat dit grootschalige roofbouw op het landschap is. Maar goed, we willen allemaal bouwen, en blijkbaar is dit de enige oplossing. Hieronder een lopende band die het afgegraven zand rechtstreeks naar de schepen op de Rijn afvoert.

Er is niet veel horeca onderweg op dit gedeelte, maar bij een groot recreatieterrein annex camping was een restaurant open met de naam “der reisende Mann“. Gelukkig was Christine hier toch welkom. Vlak hierna passeerden we een wandelend echtpaar met twee hondjes. Eén van beiden verliet het echtpaar en begon vrolijk met ons mee te lopen....

Tenslotte bereikten we Dierfordt, het einddoel voor vandaag. Er staat een groot kasteelcomplex met diverse gebouwen uit verschillende bouw periodes.

Het zal iedereen verbazen, waar wij vannacht overnachten: de naam van onze accommodatie is: Balance Recovery Life Center. Het is door een paar idealisten opgezet in een oude, grote villa, en de website vermeldt dat het ook gebruikt wordt om kansarme mensen een nieuw perspectief te geven. De idealisten hebben duidelijk een voorkeur voor India: het hele complex is vol van hindoeistische en boeddhistische symbolen en kunstwerken. Onze kamer is naar de hindoe god Shiva genoemd. Nee, wij zijn niet in de war of op spirituele zoektocht, wees maar gerust.

Alhoewel: toen wij de buienradar opsloegen (kijk maar eens op bijgevoegd screenshot, even op klikken om het beter te zien), dan weet ik niet meer helemaal waar we precies zijn. Buienradar geeft hier wel een heel merkwaardige locatie aan. Daar waren we vanmorgen toch ook al langs gekomen? Misschien helpt een nacht goed slapen wel om alle verwarring uit de wereld te ruimen.