Afscheid van Nederland

Dag 4 - woensdag 4 maart

Westervoort-Emmerik

Gepland: 28 km

Gelopen: 30 km

Nog te lopen: 1836 km

Nog steeds hebben we flinke blaren: Christine op haar hiel en Jelle onder zijn voeten. Daarom zagen we wel wat op voor de etappe van vandaag, die 28 km lang is, behoorlijk langer dan gemiddeld. Maar er waren niet echt alternatieve overnachtingsplekken beschikbaar tussen Westervoort en Emmerik op de dag dat wij zouden lopen. Bovendien zouden we dan al vroeg in onze route achter gaan lopen op het ideale schema. We besloten daarom toch maar de stoute schoenen aan te trekken en naar Emmerik te lopen.

Nog in Westervoort, vlak bij de bebouwing, zagen we deze fazant.

Iets verderop waren er grote groepen ganzen te zien, in de buurt van het uit de Middeleeuwen stammende huis Loowaard.

Blijkbaar is het hier gelukt om uit oude DNA resten weer een mammoet te reconstrueren. Een imposante verschijning!

In het dorp Pannerden is alle horeca nog gesloten. Christine koopt er betadinezalf, en we rusten - heel passend - uit op een bankje voor een zorg- en medisch centrum. Daarna verlaten we Pannerden en lopen naar de buurtschap Kijfwaard. Waar zou die naam vandaan komen? 

De Waal en Rijn vormen hier inmiddels één brede stroom. Op diverse panelen wordt uitgelegd hoe deze grote waterstromen door menselijk ingrijpen drastisch zijn verlegd. Een indrukwekkende prestatie, omdat alles met de hand moest gebeuren.

Bij de sluis over de Oude Waal zagen we bovenstaand stukje industrieel erfgoed uit Utrecht. Dit vormt de toegang tot de Gelderse Poort, een schitterend natuurgebied met “echte“  mangrovebossen.

In Tolkamer was de horeca wel open, en in Taveerne De Bijland konden we genieten van een warm drankje. Het is een bijzonder gezellig etablissement, en je kunt er ook genieten van de echte Gelderse tongval.

Especially for Ciro: in this pub they are also fan of the soccer team in your new home town!

Iets verderop in Tolkamer zagen we dit minder gezellige en man-onvriendelijke schildje.

Uiteraard mag een bord met uitleg over deze speciale plek niet ontbreken. Hier stroomt de Rijn dus ons land binnen.

De grens tussen Nederland en Duitsland zou je bijna onopgemerkt voorbij lopen. Het is dat deze wegwijzer plaatsen uit beide landen aangeeft, maar anders. Het is goed om het ”belang” van ons vaderland nog eens aan te geven: in vier dagen lopen ben je het al uit!

In Duitsland werden we direct met een schot hagel verwelkomd, dat plotseling uit de lucht kwam vallen. Wat is dat toch met die grenzen: zondag bij het verlaten van onze woongemeente Zeist een wegomlegging, regen bij het verlaten van onze provincie Utrecht op maandag, en nu hagel bij het verlaten van Nederland. Gelukkig hoeven we de EU niet te verlaten als we naar Rome lopen....

De bui duurde niet lang en dus konden we weldra de laatste 6 km naar Emmerik afleggen, een mooie en rustige route over de Rijndijk. 

In Emmerik staat deze petrochemische industrie direct aan de rand van de oude stad. Hoe kun je zoiets nu uit oogpunt van veiligheid daar neerzetten?

Emmerik is een stad die al heel oude banden met Nederland heeft. Ooit behoorde het tot het hertogdom Gelre. In de tachtigjarige oorlog vonden hier ook gevluchte katholieken uit Friesland een schuilplaats, als ze Groningen niet veilig genoeg vonden. Protestanten vonden meestal asiel in Emden.

Onze voeten waren behoorlijk pijnlijk, en daarom kozen we maar het dichtstbijzijnde restaurant bij ons hotel, voordat de schoenen uitgingen en de voeten verzorgd konden worden. Het hotel is bijzonder rustig: de receptionist meldde ons dat hij door afzeggingen in verband met angst voor het coronavirus al 10.000 euro schade geleden had.