Nat, glad en wad

Dag 98 - woensdag 10 mei 2023

Civita Castellana - Calcata Vecchia

Gelopen: 16,5 km

Totaal gelopen:  2100 km

Nog te lopen: 57 km

Het appartement waar we sliepen beloofde ontbijt en gratis WiFi. Voor het ontbijt lagen twee vouchers klaar, waarmee we in het café aan de overkant elk precies één croissant en een kop koffie konden krijgen. Meer niet. Dit is toch wel een dieptepunt. Natuurlijk kun je zelf bijkopen, maar zeg dan gewoon dat er geen ontbijt bij de prijs zit inbegrepen.

De WiFi heeft ons ook bijna tot wanhoop gedreven. Er was wel iets in het appartement, maar de capaciteit was zo gering dat we alleen heel simpele webpagina’s konden openen. Mail, Booking.com. en dit weblog gingen bijvoorbeeld niet. Geen nood, dachten we, dan maar via de prepaid telefoonkaart op onze iPad. Weer 20 € bijgeladen. We hadden nog genoeg saldo over toen Vodafone ons meldde dat onze datalimiet op was, en dus stopte internet. Ja, je kunt sms’en naar 4000 voor een bericht, maar een iPad is niet gemaakt om te sms’en…. Vodafone, wij betalen jullie hiervoor, doe niet zo flauw. 

Goed, genoeg gemopper.

Was het gisteren nog 26 graden, vandaag was het tien graden kouder. Dat vonden we niet erg, maar de weersverwachting was de hele dag regen. Wij waren dus op alles voorbereid, zeker toen we het ‘s morgens op het plein voor ons raam zagen hozen. Maar toen we vertrokken was het even droog. We hebben onderweg naast wat langer durende miezerregen wat kleine buitjes en één grote bui gehad, maar gelukkig ook langere periodes zonder regen. Dat viel dus weer mee.

Dit bord wees ons aan waar we heen moesten, ten minste het begin van de route, langs een stukje drukke weg.

Langs de weg, bijna tegen de rotswand, groeiden verschillende van deze enorme bloeiende planten. Rechtsonder is “kleine” Jelle te zien.

Nadat we van de weg afgingen, begon het uitdagende deel van vandaag. Door de regen waren sommige stukken pad wat zompig, en kleine kleiige stukjes glad. Het pad was eerst een dubbelspoors boerenpad, daarna enkelsporig. Eerst ging het nog relatief vlak langs de rivier de Treja, daarna kronkelend over de lage kant van de berghelling. Toen we de route maakten, gebruikten we hier een stukje gps-spoor van een wandelaar die hier eerder langs kwam en zo vriendelijk was dit traject op wikiloc te zetten. En het klopte perfect, we konden elke bocht goed volgen. Het pad was ook minder overwoekerd dan we dachten, zie de foto hieronder. Dat viel dus mee.

Nog even genieten van deze mooie bloem.

Bij de Fosso di Stabia was het even slikken. Eerst twee meter omlaag over een door de regen glibberig pad, dan over deze losliggende tufsteen keien naar de overkant, en daar weer twee meter omhoog. Het ging allemaal goed, we zijn niet nat geworden…

Na een korte klim kwamen we bij Castel Paterno, althans de ruïne van dit middeleeuwse kasteel. Helaas stond er nu hek voor, dat aangeeft dat men hier restauratiewerkzaamheden verricht, en ook het pad langs de Treja verbetert. Een goede zaak, als men het toerisme in deze mooie en bijzondere streek wil bevorderen. Wellicht is het budget van 150.000 € te laag, in elk geval ziet het er niet naar uit dat hier gewerkt wordt of dat het opschiet.

Wat maakt Castel Paterno zo bijzonder? Iets daarvan is te zien op de linkerkant van bovenstaand bord. Daarop staat keizer Otto III afgebeeld. Hij was in het jaar 980 geboren in het Reichswald van Kessel, vlak bij de Nederlandse grens, toen zijn moeder onderweg was van Aken naar Nijmegen.

Otto regeerde over een groot rijk, dat naast Duitsland ook een groot deel van Italië omvatte. Hij zetelde daarom regelmatig in Rome. Hij had plannen om het oude Romeinse rijk nieuw leven in te blazen. Er was een huwelijk gearrangeerd met Zoë, de troonopvolgster van het Oost-Romeinse rijk in Constantinopel. Daardoor zouden beide delen herenigd kunnen worden, en het Romeinse rijk in volle glorie herrijzen.

De bruid was al vanuit Constantinopel in Bari geland, toen ze een droevig bericht kreeg. Otto was onderweg naar Rome aan de malaria gestorven, en wel…. In Castel Paterno. Hij was nog maar 21 jaar oud. Zo zie je maar, hoe één mug de wereldgeschiedenis kan veranderen.

Wij volgden verder een makkelijk en rustig pad tot aan Faleria, waar we vanaf een brug dit uitzicht over een karakteristieke kloof hadden.

Niet alleen in Nederland zijn mensen die terug verlangen naar de oude munteenheden, ook in Italië zijn mensen nostalgisch over de lire.

Hier is ons einddoel voor vandaag, Calcata Vecchia. Er was geen huisnummer aangegeven via de boeking, de telefoon werd niet opgenomen, dus vroegen we een dame op straat of ze soms de eigenaar van …. kende. Ah, Federica kende ze wel. Ze riep naar een raam, en daar stond de zieke Federica die niet naar buiten kon. Ze vroeg de dame ons naar het appartement te brengen. Tja, daar was geen sleutel. We moesten even wachten, werd er gezegd. Na een kwartier gingen we toch maar terug naar het raam, en nu stuurde Federica een klein meisje met ons mee, die de sleutel wist te vinden. Zo kwam alles toch weer goed….

En dit is de ingang van ons appartement. Uitzicht op de ruige natuur!