De tijd stond even stil

Dag 5 - maandag 6 februari 2023

Arnhem - Zevenaar

Gelopen: 21,6 km

Totaal gelopen: 99 km

Nog te lopen: 1948 km

Ons hotel lag pal aan de route dus na het ontbijt vervolgden we onze route door de binnenstad van Arnhem. Snel waren we bij de Eusebiuskerk, waar vanmorgen vroeg al een lijkwagen voor de deur stond voor een rouwdienst. Iets verderop was er meer leven: een vrouw verliet scheldend en schreeuwend de rechtbank van Arnhem waar ze op dit vroege tijdstip blijkbaar al was uitgezet.

De busremise stond vol met bussen vanwege de vijfdaagse staking. Door aaneengeschakelde straten waarin alle bouwstijlen van na de tweede Wereldoorlog te zien waren bereikten we de rand van Arnhem. Onderweg kregen we nog een telefoontje van een lieve kennis die het ontschoten was dat we op reis waren. We wensen hem veel sterkte in zijn moeilijke situatie.

Bij de oprit naar de Pleijbrug zijn de fietspaden wat verlegd sinds kortgeleden maar met wat creativiteit vind je wel een uitweg naar de brug. Vlak ervoor ligt Fort Westervoort, van waaruit op 10 mei 1940 de IJsselbrug werd opgeblazen om de Duitse inval te vertragen.

De brug is inmiddels weer opgebouwd en zo konden we zonder problemen de IJssel oversteken. Kort na de brug genoten we op een zonnig bankje van het uitzicht op de IJssel. In de verte hoorden we het luiden van de klokken van de Eusebiuskerk, 4 km verderop maar door de westenwind goed hoorbaar. Die gaven vermoedelijk het einde van de daar gehouden rouwdienst aan.

Het leven en ook onze tocht gaat verder. Bij de afsplitsing van de IJssel uit de Rijn zagen we de kerktoren van Huissen in de verte liggen.

Nog weer verder passeerden we een in de jaren vijftig en zestig uiterst geheim NAVO object: een waterdoorlaat die als de Russen zouden komen moest helpen om het gebied van de IJssel tussen Kampen en Nijmegen onder water te zetten. Een half uur later ging het maandelijkse luchtalarm af - de eerste maandag van de maand. Laten we hopen dat dit niet alsnog gebruikt moet worden, want Rusland (Kaliningrad) is hier maar 1000 km vandaan…

Vlakbij de weg naar het Looveer was er opeens een grote en luidruchtige zwerm ganzen. Zie en luister daarvoor de korte video van vandaag.

Wij gingen met de veerboot naar de overkant, niet om kilometers te smokkelen, nee, we willen elke meter naar Rome zelf lopen, maar we waren door de broer en schoonzus van Jelle, die aan de overkant in Huissen wonen, uitgenodigd om te lunchen. We hebben gezellig bij Cor en Marijke gegeten. De overtocht per boot deed Christine terugdenken aan haar oom Cor en tante Maaike, die destijds in Haarlem aan het Spaarne woonden in een huis dat alleen per boot bereikbaar was.

Tijdens de overtocht scheerde het zonlicht prachtig over het water van de Rijn.
 

Hier zijn we op de terugweg met de veerpont en groeten we Cor en Marijke voorlopig voor het laatst.

We volgen de Rijndijk tot voorbij Loowaard. Daar staat deze indrukwekkende mammoet op de plek waar het mammoetproject van de Betuwelijn weer boven de grond komt. Bij de aanleg van de tunnel zijn mammoetbotten gevonden.

Die spoorlijn en de tunnelingang is hieronder te zien.

We verlaten de Rijn en volgen een oude vaargeul, langs het prachtige natuurgebied de Rijnstrangen.

Langs een monument voor twee in 1944 omgekomen jongens passeren we een oude tankversperring uit 1939, bij de Jezuïetenwaai, een van de vele plekken waar de Rijn ooit is doorgebroken. Zoals bekend heeft de versperring de Duitsers niet tegengehouden.

Bijna bij Zevenaar meent Christine twee meelopers te ontwaren. Die volgen ons stap voor stap, maar als de zon even weg is verstoppen ook zij zich.

In Zevenaar wachten ons drie verrassingen. De eerste: ons B&B ligt  in een prachtig historisch pand uit 1400, en we hebben een mooie oude kamer. De tweede is dat onze vriendelijke gastvrouw onze boeking over het hoofd heeft gezien, maar gelukkig is de kamer nog wel beschikbaar. Die moet echter nog klaargemaakt worden, dat wil zeggen hoofdzakelijk het bed verschonen, waar ze al pratend meer dan een half uur mee bezig is. Erg gezellig, maar wij ruiken niet meer zo fris en willen douchen, want als derde - weliswaar geplande - verrassing hebben we een etentje met onze dochter en schoonzoon, die ons blij de foto van de 20 weken echo van hun eerste kind kunnen tonen. We aten gezellig en goed - Bistro “Het Trefpunt” is een echte aanrader!