Ongeplande plaatsen

Dag 6 - dinsdag 7 februari 2023

Zevenaar - Emmerik 

Gelopen: 21,5 km

Totaal gelopen: 121 km

Nog te lopen: 1929 km

De oplettende lezer zou gisteren al opgemerkt moeten hebben dat onze gelopen route (steeds de lichtblauwe lijn op de kaart) sterk afwijkt van de geplande route (de rode lijn op de kaart). Ook vandaag is dat het geval en komen we pas in Emmerik, het eindpunt van de etappe van vandaag, weer in de buurt van de geplande route. Verder zie je dat het blauwe driehoekje, dat onze huidige verblijfplaats aangeeft, niet op Emmerik staat, maar ergens halverwege in Elten. Wat is hier aan de hand? Zijn we van het pad afgeraakt, zijn we verdwaald, of weten we niet meer waar we zijn?

Maken jullie je maar geen zorgen, gelukkig is alles onder controle, maar het zit zo. Het stuk tussen Arnhem en Emmerik vonden we te lang om in één keer te lopen. Maar overnachtingsmogelijkheden zijn schaars of erg onregelmatig verdeeld op dit stuk.

Er leek een goede oplossing, door halverwege met het pontje over te varen naar Millingen om daar te overnachten. Die plaats kent meerdere accommodaties, waarschijnlijk doordat het Pieterpad hier ook de Waal oversteekt.

Een week voor vertrek checkten we nog de vertrektijden van het pontje, maar tot onze grote schrik bleek sinds deze winter het pontje niet meer te varen in de wintermaanden. Googelen gaf aan dat dit komt door een conflict over de financiering van het pontje, waarbij de Provincie Gelderland, de twee gemeenten aan beide oevers en de exploitant betrokken zijn. Het Pieterpad, waar jaarlijks 50.000 mensen gebruik van maken, heeft de route nu over Emmerik moeten verleggen, althans in de wintermaanden. Het is onduidelijk wanneer en hoe dit opgelost gaat worden. 

Wij moesten dus dit deel van de route herzien, en gelukkig bleek Zevenaar een goed alternatief.

Zoals jullie al konden zien aan het tijdstip waarop we het verhaal van gisteren publiceerden, was dat laat in de avond. Wij moesten toen nog onze accommodatie in Emmerik boeken. Geen probleem, dachten we, want daar zijn er veel. Maar help, er bleek geen enkele kamer meer vrij te zijn. Zero, nul, niente…. Wat nu? Na wat nadenken bleek er toch nog een werkbare oplossing te vinden: in Elten was nog plek, op een halve kilometer vanaf het station, en elk uur rijdt er een trein naar Emmerik. Zo zou alles goed komen.
 

We vertrokken met mist en minus 4 graden uit Zevenaar, en hadden voor het eerst onze handschoenen aan. Maar de dag eindigde met plus 4 graden, een strakblauwe hemel en nauwelijks wind. Wat wil een wandelaar nog meer?
 

Even verder, tussen Zevenaar en Babberich, knapte het al op en brak de zon door.
 

Je merkt niet dat je de grens overgaat, alleen deze ene paal geeft iets aan. Geen slagbomen of douaniers meer. We zijn dus in Duitsland! Hierna nog maar twee andere landen te gaan (en 93 dagen).
 

Na onze lunch in Elten gingen we verder. Hier een laatste blik op Hoog-Elten (dat we letterlijk links lieten liggen).
 

In Emmerik bleef deze trein een poos stilstaan op de overweg die we over moesten. Geduld is dan een schone zaak.

Op het station stond deze locomotief. Daar zou de Amerikaanse president ook eens aan moeten denken in plaats van de airforce one…..

Op het Emmerikse station gaat de Nederlandse politieke strijd blijkbaar gewoon door, getuige deze stikker.

We hoefden maar kort op de trein te wachten en gaan nu lekker in ons hotel eten. Dat is ook weer een historisch pand, uit 1798, en inmiddels is de zevende generatie van de familie Wanders hier werkzaam.