Een gat in de wolken

Dag 58 - vrijdag 31 maart 2023

Laag - Lavis 

Gelopen: 23,1 km

Totaal gelopen: 1268 km

Nog te lopen: 830 km

Het was vandaag zwaar bewolkt met een matige tegenwind uit het zuiden, maar verder droog dus goed wandelweer. De stortbui kwam pas toen we al lang en breed in het hotel waren. Omdat het wat nevelig was ontbreken de plaatjes van het steeds wisselende uitzicht op de bergen langs de Adige, die hier soms vrijwel verticale wanden hebben van honderden meters hoog. Dat laat zich lastig fotograferen, maar neem maar van ons aan dat we ervan genoten hebben.

Bij ons vertrekpunt in Laag stond dit leuke bord.

Even verderop werd ons duidelijk gemaakt dat ook andere schepsels van wandelen houden.

En aan het eind van het dorp stond dit huisje, met op het groene bordje de aanduiding dat dit een kattenkolonie is. In het linkergedeelte stonden bakken met kattenvoer.

De appels in deze en andere boomgaarden zijn blijkbaar erg betrouwbaar, ze hebben allemaal een VOG (Verklaring Omtrent Gedrag).

In Salurn staat een kapel met een zwarte Madonna in de nis aan de buitenkant.

Net buiten Salurn staat hoog op een rots de Haderburg, oorspronkelijk gebouwd rond 1100 maar enkele keren verwoest en opnieuw gebouwd. Hij ligt op een strategische plek, vlak bij de taalgrens, waarover later meer. In het jaar 1158 stuurde de paus zijn twee belangrijkste curie-kardinalen hierlangs naar Duitsland om keizer Frederik Barbarossa geschenken te brengen, maar ze werden hier uitgeklopt, gevangen genomen en er werd losgeld gevraagd door de kasteeleigenaren. Dat was niet zo slim, want uiteraard volgde een strafexpeditie waarbij de burcht werd verwoest (maar later weer opgebouwd).

Hier zijn we dan bij de taalgrens. We verlaten het Duitstalige Südtirol en gaan de Italiaanstalige provincie Trento binnen. De taalgrens is vrij natuurlijk ontstaan. Het dal van de Adige is hier vrij vlak, en voor die gekanaliseerd werd kon bij hoog water het dal niet gebruikt worden om door te reizen, ook al omdat het aan beide kanten door steile rotswanden wordt omzoomd. Er was dus weinig verkeer tussen Noord en Zuid in veel jaargetijden. De enige manier om dan vanaf Laag, ons vertrekpunt vandaag, naar het zuiden te komen was de bergen in te gaan op een geschikte plek. Albrecht Dürer, de Duitse schilder die we een paar dagen geleden al noemden, heeft dat tijdens zijn Italië-reis ook moeten doen, en de route door de bergen die hij volgde heet nu het Albrecht Dürerpad, en is een gemarkeerde wandelweg.

Verderop in Trento zagen we deze gele magnoliaboom.

En nog meer bloemen in het vrije veld.

Net over de taalgrens zagen we een merkwaardige lichte wolkenformatie in de verte voor ons. Dichterbij gekomen zagen we dat het kwam door een gat in de bewolking, van ongeveer twee kilometer doorsnede. Aan alle kanten was het wolkendek de hele dag gesloten, maar hier was een gat waardoor je de blauwe hemel kon zien. Het bijzondere is dat het gat op dezelfde plek bleef, hoewel er een behoorlijke zuidenwind stond. Tussen de eerste en de laatste foto zit twee uur, en al die tijd bleef het gat op zijn plek. Heel bijzonder om mee te maken.

En hier komen we het vierde planetenpad op onze reis tegen, ditmaal bij Mezzocorona.

Bij deze brug over de Adige kun je goed zien wat het hoogwater te weeg brengt: veel hout dat aan de pijlers blijft hangen.

De laatste drie kilometers van vandaag gingen wat omhoog door de wijnvelden. De taalgrens vormt ook ongeveer de grens tussen vruchtboomgaarden en wijngaarden.

Ons B&B bleek naast een Gelateria te liggen. We konden de verleiding natuurlijk niet weerstaan om eerst een heerlijke ijscoupe te nemen voor dat we bij de buren incheckten. Het ijs was uitmuntend, zelden zulk lekker ijs gehad. Bij het inchecken bleek de B&B ook bij de Gelateria te horen. De eigenaresse vertelde dat ze bij de beste vijf van Italië behoren. Ja, dat hebben wij proefondervindelijk vastgesteld, wat boffen we weer. En zeker ook omdat pas toen we onderdak waren, het hard begon te regenen, en niet eerder.