Minder dan 100 kilometer te gaan

Dag 96 - maandag 8 mei 2023

Orte - Corchiano

Gelopen: 19,4 km

Totaal gelopen:  2066 km

Nog te lopen: 87 km

Vanmorgen ontbeten we voor het eerst in een bar, omdat er geen ontbijt bij de accommodatie was. Vandaag ging de route weer van de Tiber af, wat betekent dat er geklommen moet worden.

In Orte zelf stond deze vijgenboom met vruchten.

We volgden de eerste kilometers het pad CAI 198. CAI paden zijn genummerde wandelpaden die in het algemeen goed gemarkeerd zijn en door de lokale wandelorganisaties bewegwijzerd worden.

Het laatste deel was geen probleem, maar meteen na het oversteken van de Rio Paranza was het pad moeilijk te volgen, ondanks het feit dat we een uitstekend gedetailleerd gps-spoor hadden. Over een afstand van 500 meter lengte steeg het pad 40 meter, al kronkelend door weiden en bosjes. Het probleem was dat er niet gemaaid was, het kleefkruid en andere gewassen daardoor tot een meter hoog stonden en het pad onzichtbaar maakten, en in de bosjes woekerden de doornige takken ook welig. Kortom, zonder gps kom je hier niet door. Door goed te kijken zijn we hier uiteindelijk langsgekomen. Daarna was de weg steeds uitstekend te belopen. Voor toekomstige wandelaars zullen we voor dit stuk een alternatief maken.

Het klimmen werd beloond met een mooie uitzicht over Orte.

Onderweg zagen we deze lipbloemigen, mogelijk verwant aan onze dovenetel maar niet precies hetzelfde. We zagen een witte variant, en een variant met meer paars erin.

Onderweg kwamen we ook deze gedenksteen tegen. Hij herinnert aan het feit dat San Famiano in 1150 naar de stad Gallese kwam, als pelgrim, te zien aan zijn pelgrimsstok in de linkerhand. Met de rechterhand zegent hij de stad, en met zijn voet staat hij op een slang die hem wilde bijten. Als anachronisme heeft men onder zijn rechtervoet een omgekeerde schotelantenne geplaatst.

De heilige ligt in Gallese begraven en wordt daar nog steeds vereerd en aanbeden.

En hier passeren we dan Gallese, ook weer gelegen op een berg.

Na Gallese krijgen we aparte geologische structuren te zien, zoals hier deze wand langs de weg die bestaat uit opeengestapelde ronde stenen met kleiige substantie ertussen.

Of hier een weg omgeven door tufsteenwanden van een paar meter hoog.

Bij een van die wanden groeide deze plant.

Bijna bij onze eindbestemming zagen we dit vuur. Het was beslist niet het enige. In deze streken van Italië heeft men de gewoonte om tuin- of landbouwafval te verbranden, in plaats van te laten composteren. Hier zou enige educatie over het CO2 probleem niet misplaatst zijn.