Vlak lopen langs een kanaal

Dag 85 - donderdag 27 april 2023

Pieve al Toppo - Foiano Della Chiana 

Gelopen: 21,3 km

Totaal gelopen: 1871 km

Nog te lopen: 274 km

De dag begon met ontbijt op het dakterras van ons B&B met uitzicht op de oude binnenstad van Arezzo. Voor foto’s zie gisteren.

Daarna namen we de bus, terug naar ons eindpunt van gisteren, de bushalte Ponte Della Chiana aan de buslijn LS5. De buschauffeur wist amper van het bestaan van die halte af, en we moesten hem uitleggen dat het bij de brug over het kanaal vlak voor Pieve al Toppo was. Toen ging er een lichtje bij hem op. We hadden gisteren precies dezelfde ervaring bij de informatiekiosk van het busstation: “nee hoor, lijn LS5 gaat daar niet langs, je moet een andere lijn hebben.” Gelukkig hadden we ons nu goed voorbereid, Google maps geeft feilloos de positie van de halte en de dienstregeling. 

Onze route de komende dagen gaat door het dal van de Chiana. Dit is een miljoenen jaren oud dal, gevormd door tectonische activiteit, dat wil zeggen het verschuiven van aardlagen. Het dal heeft in het verleden naar verschillende kanten zijn water afgevoerd: soms naar het noorden, in de Arno bij Arezzo, soms naar het zuiden, in de Tiber bij Orvieto. Ook menselijke activiteit heeft hier vaak de waterloop gewijzigd. Zo stroomde de Clanis rivier ooit door dit gebied. De Etrusken gebruikten die rivier voor scheepvaart, en de vallei gold als een belangrijke graanschuur voor hen en later de Romeinen. 

Rond 1055 veranderde dit. Keizer Hendrik III en Paus Leo II lieten een dam bouwen in de rivier. Hierdoor overstroomde het gebied, het werd een groot moeras, de mensen trokken weg en het werd berucht vanwege malaria. Het was ook minder geschikt als reisroute (de oude Romeinse Via Cassia liep door dit gebied), waardoor de Via Francigena, meer naar het westen, en de Via Romea Germanica, meer naar het oosten, belangrijk werden. 

Dat kon natuurlijk niet zo blijven. Leonardo da Vinci heeft al plannen gemaakt om de vallei droog te leggen, maar de echte drooglegging begon pas na 1780. Daarbij werden lange afwateringskanalen aangelegd. Hierdoor is de malaria verdwenen en is het nu weer vruchtbare landbouwgrond.

Langs de kanalen zijn waterschapswegen aangelegd, en over de belangrijkste weg loopt nu een fiets en wandelroute, de Sentiero della Bonifica. Wij volgen dat pad dus.

Hieronder een stuk van het pad, vroeger in de ochtend als de zon in het oosten, links op de foto, staat, en de paar struiken nog wat schaduw geven. Later op de dag staat de zon hoger en in het zuiden, recht voor, en verderop staan ook minder struiken. Je moet hier dus voldoende water meenemen. Het was vandaag 22 graden en half bewolkt, dus goed te doen. Men raadt echter aan dit pad niet in juli of augustus te lopen, wanneer de temperatuur ver boven de 30 graden uit kan komen.

Het pad is beslist niet saai, zeker niet in het voorjaar. Hier een typisch uitzicht op de rand van het dal.

Bij de brug nabij Montagnano was een watertappunt, waarvan we dankbaar gebruik maakten. Heerlijk koud water.

Vanaf de brug had je zicht op deze grote boerderij, oorspronkelijk uit de 16e eeuw, aangelegd door de heersers van Toscane.

Hier een panoramafoto van het landschap in deze omgeving.

Een poos later zagen we deze stekel van een Toscaans stekelvarken. Hij is lang, en je wilt hier niet door geprikt worden.

Hier een blik op de oostkant van het dal. Er staan grote agrarische bedrijven op de heuvelrand, en hun akkers of wijngaarden strekken zich naar onderen uit tot de dalbodem.

Op het pad zagen we deze resten van een groen ei. Het was ongeveer even groot als een kippenei.

En hier zien we in de verte Foiano della Chiana, het einddoel van vandaag. Toen de vallei nog moeras was, was de stad aan drie kanten omgeven door die drassige landen, en dus goed te verdedigen. Tijdens de 18 kilometer langs het kanaal zijn we welgeteld 15 fietsers en 4 voetgangers tegengekomen. Het is hier dus rustig lopen….

Vlak onder de stad staat het lijnzaad hoog en volop in bloei.

Hier is een van de oude stadspoorten. De binnenstad is heel compact, ovaal van vorm, en meet niet meer dan 150 bij 100 meter. 

Wij overnachten in een voormalig dominicanenklooster, pal naast de oude Sint Dominicus kerk.