Sneeuwklokjes en sneeuwvlokjes

Dag 33 - maandag 6 maart 2023

Plochingen - Göppingen

Gelopen: 24,3 km

Totaal gelopen: 741 km

Nog te lopen: 1338 km

Vandaag verlieten we al snel de Neckar om onze tocht langs een zijrivier, de Fils, te vervolgen. We zullen het dal van de Fils twee volle dagen doorlopen.

Hier komt de Fils (van rechtsboven) uit in de Neckar (van rechtsonder). Bij de samenvloeiing lijken ze beiden even breed, maar de Neckar is dieper en levert dus het meeste water.

De natuur langs de Fils is weer mooi. “Weer” slaat hier op het resultaat van enkele tientallen jaren werk om dit eens open chemisch riool weer tot een natuurlijke stroom te maken. Er zijn her en der bijvoorbeeld vistrappen aangelegd in gekanaliseerde stukjes.

Hier zwemt een bijzonder soort eend. Later in dit verhaal een foto van hetzelfde soort, maar dan met beide geslachten.

We zagen hier ook een hermelijn in wintervacht, wit met een zwarte staartpunt, het pad oversteken. Het dier was te snel weg om een foto te maken.

Onze eerste rust was in Reichenbach. Dit deels bekladde informatiebord is het enige dat nog herinnert aan het kamp uit de Tweede Wereldoorlog waar ruim 1800 Russische dwangarbeiders te werk gesteld waren om voor de Reichsbahn te werken. 39 van hen, waaronder 24 kinderen, overleefden het niet. Op het bord staat dat er 600 Russen werkten, maar dat aantal klopt niet. De burgemeester vindt het niet nodig om dit aan te passen, en ook niet nodig om een bordje te plaatsen bij het kleine Russenkerkhof dat verstopt ligt tussen Bundesstrasse en spoorweg in een vergeten overwoekerd hoekje. Tja, sommige mensen willen bewust het verleden vergeten, helaas.

In de volgende plaats, Ebersbach an der Fils, stond dit grappige kunstwerk. Kort voor we hier aankwamen, reed ons een man in een busje langzaam voorbij. Hij stopte bij ons, en zei dat we over 10 minuten naar SWR3 moesten luisteren, want daar kwam een gesprek met iemand die 60.000 km gewandeld had. Wij antwoordden hem dat wij alleen “maar” naar Rome liepen….

Even later vielen er kleine sneeuwvlokken, die soms overgingen in lichte hagel. Het is weer eens wat anders dan het wit van de sneeuwklokjes waarvan we nog dagelijks volop genieten. Gelukkig viel er niet zoveel dat de regenkleding aan moest.

Onverwacht kwamen we dit oude romaanse kerkje tegen in Faurndau. Hier was in 875 al een klein klooster, dat onder het klooster van Sankt Gallen in Zwitserland hoorde. Het huidige kerkje werd gebouwd tussen 1200 en 1220, en hoort tot de mooiste laatromaanse kerken van Württemberg.

Op het kerkhof van het kerkje stond nog deze kerststal.

Hier zwemmen drie eenden in de Fils. Het is hetzelfde soort, maar het ene geslacht heeft een bruine kop, het andere een zwarte.

Dit mooie vakwerkhuis in Göppingen, nu het stadsmuseum, hebben we speciaal voor Paul gefotografeerd.