De wijze raad van de bakkersvrouw

Dag 51- vrijdag 24 maart 2023

Matrei am Brenner - Nösslach 

Gelopen: 9,9 km

Totaal gelopen: 1105 km

Nog te lopen: 996 km

De etappe van vandaag zou 16 km lang geweest moeten zijn, met aankomst in Gries am Brenner. Helaas was daar geen accommodatie meer beschikbaar, maar wel iets daarvoor in Nösslach. Daardoor zou de route 13 km lang zijn. Het werden er uiteindelijk maar 10 km, zoals we straks laten zien.

Tot aan Steinach am Brenner volgden we de Sill, de rivier waarlangs, hoog of laag, de Brennerpasweg loopt. Daar groeide dit lege paasei aan een boom.

Dit is de Sill.

Halverwege zouden we een brug oversteken om aan de andere oever verder te gaan. De eigenaar van de brug had echter aan één kant een twee meter hoog hek geplaatst, dat hermetisch gesloten was, met een “vriendelijke” mededeling op een bordje dat het streng verboden was de brug te voet of met welk vervoersmiddel dan ook te betreden. Je kon ook niet stiekem langs het hek.

Wij baalden en overlegden: 400 meter teruglopen naar de vorige brug, en dan nog eens 400 meter om weer op de route te komen. Iemand die niet ver van de brug woonde en in zijn tuin bezig was, zag onze twijfel, en wees ons op het rechte pad. We konden aan onze kant van de Sill door de net begierde weide doorlopen om toch weer de route te bereiken. Je ziet weer, het komt allemaal goed.

In Steinach namen we een koffiepauze bij een bakker. We raakten in gesprek met de bakkersvrouw. Toen zij onze bestemming hoorde, zei ze ons hoe we het beste konden lopen. De Via Romea, die wij op dit stukje grotendeels wilden volgen, ging nog een paar kilometer verder door het dal, om daarna over een grindpad al kronkelend steil omhoog te gaan naar Nösslach. 

De weg die de bakkersvrouw wees was de officiële asfaltweg die vrij rechttoe-rechtaan naar Nösslach leidt, met uiteraard wat bochten die met het bergprofiel te maken hebben. Ze zei dat het een erg rustige weg was, omdat niemand daar graag reed vanwege de bochten en de relatieve smalle weg. De bezorgers van haar bedrijf hadden er een hekel aan als ze langs deze weg naar Nösslach en terug moesten. Wel stijgt de weg voortdurend.

We bedankten haar, en besloten haar raad te volgen. Alles was, zoals zij ons verteld had, en het was drie kilometer korter, zonder meer hoogtemeters te moeten maken.

Hieronder een apart huis, nog net in Steinach.

Op het volgende huis stond deze schildering van de vier seizoenen, aangebracht door een 82-jarige. Je ziet, ook op hoge leeftijd kun je nog creatief bezig zijn.

Zou dit adviesbureau kat- en muisspelletjes met de klanten houden?

Hier zijn we al een aardig eindje boven Steinach, zichtbaar in het dal, geklommen.

We kwamen op gelijke hoogte met de Brennerautobahn. Verderop zouden we een tiental meters langs de vluchtstrook lopen, voor we afbogen en verder omhoog gingen. Er stond wel een hoog hek tussen onze weg en de snelweg, gelukkig maar.

Halverwege passeerden we een bord dat naar de Felperquelle, een Radon-bron verwees. Volgens het bord is het gehalte van de straling 890 Becquerel per liter. Misschien weet een van Jelles collega’s hoe gevaarlijk dat is….

Langs de weg groeien ook sleutelbloemen.

Er vielen een paar druppels regen, maar dat hield snel op. Op de foto van het uitzicht vanaf Nösslach, op 1380 meter hoogte, zie je de donkere lucht, naar ook zonneschijn op de besneeuwde bergen verderop. Later in de middag werd het weer vriendelijker.

En dankzij de wijze raad van de bakkersvrouw waren we al om 13 uur bij ons hotel, waar we pas om 15 uur konden inchecken. Gelukkig was de receptionist zo vriendelijk om ons al eerder binnen te laten.

Morgen hopen we dan de Brennerpas over te steken en Italië binnen te gaan.