Weer een grens over, en hoe!

Dag 52 - zaterdag 25 maart 2023

Nösslach - Gossensaß

Gelopen: 21,0 km

Totaal gelopen: 1126 km

Nog te lopen: 978 km

Vol goede moed vertrokken we uit ons hotel op weg naar de Brennerpas en Italië. Dit is de kapel die tegenover ons hotel stond.

Onze route verliep eerst licht dalend, om later bij Gries am Brenner steil naar beneden te gaan. Onderweg zagen we deze boer ploegen, op een helling die steil naar beneden loopt in de richting waarin de boer gaat. Achter hem, op het pad, staat een tractor met een kabel en lier, waaraan de ploeg bevestigd is. Hij loopt nu naar beneden, maar de voren worden getrokken door de lier, in opwaartse richting.

Hier zijn we op het steile stuk. De foto is genomen in de richting vanwaar we gekomen zijn.

Weinig mensen zullen de onderkant van de Brennerautobahn hebben gezien. We liepen er onderdoor.

In Gries begon het licht te regenen en natte sneeuw. We hebben hooguit een half uur onze regencapes aangedaan, daarna was het weer droog.

Net buiten Gries stond dit gedenkteken. Het herinnert aan de ontmoeting van keizer Karel V met zijn broer Ferdinand I op 3 mei 1530. Karel kwam net terug uit Bologna, waar hij door de Paus tot keizer gekroond was, en zijn broer was landsheer van Tirol.

Een terugblik op de weg die we vanaf Gries gelopen hebben.

De kapel van St. Sigmund, onbereikbaar door een hek op de brug over de Sill.

De laatste drie kilometers vanaf hier tot de Brennerpas zijn wat lastig. Onze geplande route volgde precies de Via Romea, de rode lijn op het detailkaartje hieronder vanaf het punt bovenaan de kaart waar hij rechts afbuigt van de B182, de oude Brennerpas.
Op een bepaalde plek houdt het pad op en moet je door een wei over een tamelijk steile helling het gps-spoor volgen, om bovenaan weer op de B182 uit te komen. Dat was lastig, omdat men net onder de weg met graafwerkzaamheden bezig was. 

Daarna zou de route ons langs een redelijk vlak pad langs de Brennersee tot de grens brengen. Net voor de Brennersee wilde Christine nog een mooie foto maken, toen deze twee heren van de Oostenrijkse grenspolitie ons aanspraken en vroegen of ze ons konden helpen.

Toen we zeiden dat we langs de Brennersee naar de pas wilden lopen, raadden ze ons dat sterk af. Het zou te gevaarlijk zijn door omgevallen bomen en kans op lawines. De helling langs het meer is inderdaad steil, en we herinnerden dat toen we drie jaar geleden ons gps-spoor aan het maken waren, het programma hier niet langs wilde routeren.

We vroegen hen om een alternatieve route, en dat is het pad dat we uiteindelijk gelopen hebben.

Het stikt hier echt van de grenspolitie, die blijkbaar bootvluchtelingen uit Italië probeert tegen te houden. Weinigen zullen zoals wij van Oostenrijk naar Italië gaan. Langs de spoorlijn stond een hoge bemande uitkijkpost, warin ook weer een grenswacht zat die alles nauwlettend in de gaten hield, en ook een eindje verderop zagen we weer twee andere patrouillerende grenswachten. 

Ons pad liep eerst langs het spoor en daarna licht stijgend omhoog in het dal van de Vennbach. Daar zagen we deze drie mooie exemplaren van het pestkruid, alle drie in een andere ontwikkelingsfase.

De Vennbach oversteken was wat lastig. Er was geen brug, en dat betekent dus over de stenen in de beek, die deels onder water lagen, oversteken. Maar we kwamen zonder natte voeten over.

Hier zie je nog de sneeuwresten die de beek voeden.

We bereikten hier ook het hoogste punt van onze voetreis, 1395 meter boven zee.

Vanaf boven hadden we dit uitzicht op de Brennersee. Uiteindelijk bereikten we weer de weg. Gezien onze ervaringen en het advies van de grenswachten, zouden wij geneigd zijn om de laatste drie kilometer tot de pas niet de Via Romea te volgen, maar onze gevolgde route te nemen, of minder avontuurlijk, met inachtneming van de verkeersveiligheid, de B182 te blijven volgen. 

En daar zijn we dan, net over de grens met Italië, bij een oude grenspaal.

We vervolgden onze reis over en langs het fietspad richting Brixen. 
Dit pad is gelegd over het oude spoortraject en daalt daardoor geleidelijk aan. Op het grootste stuk kun je over een grindpad langs het fietspad lopen, zodat je niet voor fietsers uit hoeft te kijken. Maar die waren er vandaag weinig.

Het weer knapte hier ook op, we zagen stukjes azuurblauwe lucht. Dat beeld van Italië hebben we vaker meegemaakt: mooi weer als je de Brennerpas oversteekt. 

Niet alle pelgrims komen goed aan. Hier ligt een bot….

… en een eindje verderop staan twee wandelschoenen keurig naast elkaar aan de kant van de weg geparkeerd. Van de eigenaar geen spoor.

Het fietspad maakt een omweg van 8 km om heel geleidelijk in Gossensass aan te komen, maar wij konden dat afsnijden langs dit mooie pad.

Langs en op het pad groeiden veel bloemen. Naast de witte krokussen ook deze paarse exemplaren.

En deze kleurrijke bloem.

Of deze zilverdistel.

Gossensass, waar we overnachten, heeft een mooie barokkerk.

Het gaat niet goed met alle bedrijven hier. Wellicht de nasleep van de pandemie. Een hotel annex ijssalon is afgelopen najaar definitief gesloten.

En deze zaak houdt wel een hele lange vakantie….

Iedereen weer een goede nieuwe week toegewenst.