Niets te vertellen?

Dag 53 - zondag 26 maart 2023

Gossensaß - Mittewald

Gelopen: 24,9 km

Totaal gelopen: 1151 km

Nog te lopen: 953 km

De dag begon fris maar met een mooie blauwe lucht en prachtig uitzicht bij Gossensass.

Dit is het panorama dat voor ons ligt.

Iets verder, terugkijkend, zagen we Burg Strassberg uit 1280 op de helling liggen. Het is een van de vele burchten die het Wipptal bewaakten.

We volgden dit pad, dat een eind verderop door het bos zou gaan.

Onderweg zagen we deze violen.

Na ruim anderhalf uur kwamen we in Sterzing, een mooie historische stad. Het was er behoorlijk druk met toeristen.

Buiten de stad ziet men slot Sprechenstein (1240) hoog op de berg liggen.

Wij liepen naar de andere kant van het dal, vlak langs deze burcht Reifenstein uit 1110. Hij is onder andere in het bezit geweest van de Duitse Orde, en is nu in het bezit van de familie Thurn und Taxis, bekend van de Duitse posterijen in ver vervlogen tijden.

Help, het bos sterft! Op de helling aan de overkant staan bijna uitsluitend naaldbomen. Wie goed naar de foto kijkt, ziet gezonde, groene exemplaren, en bruine, stervende naaldbomen. Bijna de helft behoort tot die laatste groep, en dit perceel is beslist niet het enige. Wat moeten wij hieraan doen? Een goede vraag om eens over na te denken.

In een dorpje is iemand erg creatief geweest in zijn tuin. We zien twee kraaien in klederdracht, en op de foto eronder een leuke windmolen.

Bijna aan het eind van onze route komen we langs Sachsenklemme, waar dit hotel staat. We hebben overwogen om hier te overnachten, maar besloten drie kilometer verder in Mittewald te overnachten, om de etappe van morgen te verkorten.

En terwijl we ons eigen hotel naderden, bedachten we als titel voor ons blog van vandaag “niets te vertellen.” We hebben vandaag een paar mooie foto’s, maar verder weinig bijzonders beleefd.

Het begon langzaam te spetteren toen we ons hotel naderden. Alles was dicht, dus belden we aan. Even later kwam de eigenaresse naar de deur en liet ons binnen. “Nee, jullie kunnen niet bij ons geboekt hebben, ons hotel is tot morgen dicht voor een opknapbeurt. Er is ook geen water. Moeten jullie niet bij Gasthof Thaler zijn, hier verderop in het dorp? Er zijn meer mensen die zich daarmee vergissen.”

Wij lieten onze boeking via Booking.com zien, waarop stond dat we bij haar, hotel zur Brücke, hadden geboekt. Blijkbaar was er iets mis gegaan met de communicatie tussen de boekingsgigant en haar hotel over de mogelijkheid tot boeken. Maar ze hielp ons heel vriendelijk. Uiteraard hoefden we geen annuleringskosten te betalen, en ze belde het drie kilometer terug liggend hotel Sachsenklemme om te vragen of die nog een kamer hadden. Dat was zo. Omdat we te voet waren, en inmiddels de sluizen van de hemel open waren gegaan (zie ook onderstaande buienradar), riep ze haar man, en die bracht ons met de auto naar hotel Sachsenklemme. En zo kwamen we toch nog in dat hotel terecht!

Tenslotte iets over dit bijzondere hotel en deze plek. In 1809 was Tirol door Beieren, een bondgenoot van Napoleon, bezet. Er kwam verzet tegen de vreemde overheersing, geleid door Andreas Hofer. De opstandelingen hadden drie keer succes, maar de Fransen en hun bondgenoten probeerden steeds opnieuw de opstand te onderdrukken.

Tijdens een van die acties marcheerde een Frans leger hierlangs. De Tirolers kenden het terrein op hun duimpje en gebruikten ook guerillataktieken. De Fransen vertrouwden het niet helemaal, en stuurden een afdeling Saksen vooruit (de Saksen waren hun bondgenoten). 

De Tirolers, hoog op de berg, veroorzaakten lawines door zware stenen naar beneden te rollen. Hierdoor en door hun spervuur kwamen 500 Saksen om, en heeft deze plek de naam Sachsenklemme gekregen.

In 1868 is hier een hotel gebouwd en later ook een bierbrouwerij. Op de placemat van het restaurant staat een leuke tekening van deze historische gebeurtenis.