Bevrijdingsdag in Italië

Dag 83 - dinsdag 25 april 2023

Badia Agnano - Arezzo

Gelopen: 29,2 km

Totaal gelopen: 1834 km

Nog te lopen: 308 km

Helaas konden we niet eerder dan half negen ontbijten, anders waren we eerder vertrokken vanwege de lange etappe die voor ons lag. Maar rond 9 uur waren we klaar om te vertrekken. Hier is Jelle bezig met het dagelijkse ritueel: de gelopen route op het gps apparaat resetten en wachten op het satellietsignaal.

De eerste anderhalve kilometer leidde ons over een voorrangsweg die dankzij de nationale feestdag in Italië rustig was naar Pieve a Presciano, het eigenlijke beginpunt van de route.

Aan de kant van de weg stond deze plant: het lijkt wel op een Aaronskelk, maar zal wel wat anders zijn.

In het dorp kon je goed zien dat hier Bevrijdingsdag gevierd wordt, met de Italiaanse vlag bij een krans voor de gevallenen. Italië is in 1945 tien dagen eerder dan Nederland bevrijd.

Meteen na het dorp begon een klim van 230 meter, gevolgd door een afdaling naar de vlakte van de Arno bij Porciano. Hoewel dit stuk maar 7 kilometer lang was, deden we er toch ruim twee uur over. Er waren modderige en stenige stukken bij, niet gevaarlijk maar je komt gewoon langzamer vooruit. We werden boven op het hoogste punt wel beloond met dit uitzicht op Porciano, in het midden links, en de Arno, in het midden rechts zichtbaar.

Bij het gehucht Faella begon de eigenlijke afdaling. Opeens stonden we voor een gesloten bouwhek. Gelukkig kon dat open, en natuurlijk maakten we het weer netjes dicht. De reden waarom dit hek hier staat kun je op de foto zien: er staan net nieuw gepote wijnstokken, en de boer wil natuurlijk niet dat die in de hapgrage bekjes van herten terecht komen.

Sta ik hier niet mooi te poseren?

Ook deze vlinder geniet van de zon.

Beneden aangekomen wacht ons nog een laatste verrassing: hier is geen brug over de Borro del Ganascione. Dus over de stenen naar de overkant. Hier begint Jelle te wankelen, maar met drie snelle corrigerende passen is ook hij droog aan de overkant.

Bijna alles is dicht in Italië op deze dag, behalve de bars. We konden in Porciano dus even genieten van de koffie. Het was er wel druk, vooral met oudere mensen die krasloten kochten. Een oudere dame maakte het wel erg bar: terwijl we daar waren, ging ze wel vier keer naar de kassa om nieuwe krasloten te kopen, en dan niet steeds één tegelijk maar meerdere. Tja, verslavingen zijn duur….

Een eindje verder liepen we over deze brug. We vermoeden dat dit een oude spoorbrug geweest is van de eerste spoorlijn tussen Rome en Firenze.

In Pieve a Maiano wacht ons een verrassing. Hier heeft de gemeente een watertap neergezet. Voor slechts 5 eurocent kun je hier een liter koolzuurhoudend mineraalwater tappen. Heerlijk en koel! Wandelen maakt dorstig, dus we hebben meteen twee liter soldaat gemaakt.

Aan het eind van het dorp werden onze ogen en neuzen gestreeld door deze enorme blauwe regenstruiken.

Dit is een sprinkhaan met een lengte van een mensenvinger.

Hier weer een mooi uitzicht oever de Arno.

We verlaten nu echt het dal van de Arno en steken deze zijrivier, de Penna over. De komende dagen zullen we langs de rechte en vlakke bovenloop van deze stroom verder lopen.

Er ontstond intussen een dreigende wolkenlucht. Het begon te onweren. We waren net in het dorp Quarata aangekomen toen het losbarstte. Daar konden we in een poortje schuilen tot het ergste voorbij was. Wat hadden we weer geluk dat we net op tijd in dat dorp waren. De bliksem was ons tot een kilometer genaderd.

Hier een laatste blik op Quarata, dat nog verdedigingswerken toont.

Tegen zes uur kwamen we aan in ons hotel. Helaas was vandaag het restaurant dicht vanwege Bevrijdingsdag, en dat hadden ze ons niet gemeld. De receptioniste raadde ons aan om een taxi naar het centrum te nemen, vier kilometer verderop, om te eten. Daar hadden we weinig zin in, en toen we vroegen of er pizza besteld kon worden bij een bezorger, viel haar in dat er op vijfhonderd meter afstand een afhaal pizzeria zit. Dus zo kwamen we bij Zio Pepè, ofwel ome Joop. Daar was het gigantisch druk met klanten die pizza afhaalden vanwege de feestdag, maar na twintig minuten wachten had men toch even tijd om er twee voor ons te bakken. We waren uitgehongerd, ook omdat we bij de lunch alleen drie voorverpakte croissantjes ophadden, dus die pizza’s waren binnen 5 minuten op…..