Gemier met hotels

Dag 77 - woensdag 19 april 2023

Barberino di Mugello - Calenzano

Gelopen: 27,2 km

Totaal gelopen: 1708 km

Nog te lopen: 426 km

We lagen gisteravond laat op bed. Na een lange dag lopen moesten we nog uitzoeken waar we de komende nachten zouden slapen. Op het eindpunt van onze geplande etappe van 20 km was geen accommodatie beschikbaar, zodat we vijf kilometer verder zouden moeten lopen naar Calenzano, waar nog net twee plekken vrij waren. Normaliter zijn dat er veel meer, maar blijkbaar is er hier in de buurt een groot evenement, waardoor er minder bedden beschikbaar zijn. Wij namen de goedkoopste, voor een woekerprijs van € 200. Maar deze lag nog wat verder weg. Voor Firenze hebben we ook plek kunnen vinden, ook duur maar daar viel nog een beetje te kiezen. En tenslotte wisten we dat er op de eerste etappe na Firenze ook niet veel beschikbaar was, dus hebben we die ook meteen maar geboekt. Een heel gepuzzel!

De volgende ochtend werden we met schrik wakker. In de hele kamer liepen mieren, zie onderstaande foto, en ze zaten overal op en in onze spullen, vooral in de toilettas waar ze blijkbaar wat aantrekkelijks vonden. Het deed ons aan Ant Attack, een computerspel uit 1983 op Jelle’s eerste computer, de roemruchte Spectrum ZX80 denken. Dus: alles uitschudden voor we de rugtassen weer inpakten.

Het bleek dat het hotel een tuin had. Onze kamer grensde aan het dakterras, en de mieren kropen naar boven en tussen de spleten van de oude houten deuren naar binnen.

Hierna gingen we welgemoed op pad. De eerste vijf kilometer waren vrij vlak en makkelijk. Onderweg genoten we van het uitzicht over de rivier die in het grote meer bij Barberino uitkomt.

Hier het uitzicht op Barberino di Mugello met op de achtergrond links de bergen waar we gister vanaf gedaald zijn.

Hier het uitzicht over de Sieve, die ook in het meer uitkomt.

Na vijf kilometer werd het lastiger. We hebben zo’n 15 kilometer lang over stenige paden gelopen. Er waren geen gevaarlijke afgronden, maar het pad was erg ongelijk en dan komt niet iedereen snel vooruit.

Onderweg was de natuur weer mooi, en kom je soms verrassingen tegen zoals dit meertje.

Ook liepen we een groot deel over een bergkam, met uitzicht aan beide kanten.

Hier staat Christine bij een lastig stuk pad.

Enkele stukjes waren beter, zoals bij dit grote landbouw bedrijf.

Uiteindelijk kwamen we in het dorpje Carraia aan, waar de plaatselijke bar heerlijk mineraalwater had. Ja, je krijgt wel dorst van al dat klimmen en dalen!
 

Maar we moesten nog een heel eind verder. Hier liepen we over grote rotsblokken, die het natuurpad vormden langs deze beek.

Na een lange dag bereikten we Calenzano. Daar liepen we door en langs het Castello, het middeleeuwse kasteel dat ooit de kern van de stad vormde.

Rond half zeven kwamen we moe aan in het hotel. Het is vooral door de keien en de extra afstand naar het hotel een van de zwaarste etappes geweest. Gelukkig heeft het hotel een eigen restaurant, zodat we niet meer de deur uit hoefden, en voor zover we kunnen zien geen mieren als medekamerbewoners.