Gewoon blijven lopen

Dag 31 - zaterdag 4 maart 2023

Bietigheim-Bissingen - Bad Cannstatt 

Gelopen: 25,3 km

Totaal gelopen: 691 km

Nog te lopen: 1383 km

Voor vertrek lazen we nog even de nieuwsberichten. De NOS had een artikel gepubliceerd over de voor- en nadelen van elektrisch rijden, per auto of fiets. De conclusie van het artikel was: Uiteindelijk blijft het allerbeste voor het klimaat gewoon lopen. En dat zijn we maar weer gaan doen. Het eerste stuk tot en met Ludwigsburg ging super, er was dan ook veel moois te zien. Vanaf Kornwestheim hadden we beiden een dipje, maar ook die zijn te overwinnen door gewoon te blijven lopen.

En dan nu de reis van vandaag. Vlak na vertrek stond deze vrachtwagen bij een loods geparkeerd. Blijkbaar is men hier zeer vrijgevig, zodat dit soort trucks nodig zijn om alles op de juiste plek te krijgen.

Bij het gehucht Wilhelmshof stond deze wegwijzer naar het hoger onderwijs.

Net buiten het gehucht kwamen we het zonnestelsel weer binnen vliegen, vlak bij Uranus. Ook hier weer een planetenpad, net als eerder bij Rees en Bonn. Alleen hier meende een kunstenaar bij elke planeet een smakeloos kunstwerk te moeten plaatsen, voorstellende de met de planeet overeenkomende mythische figuur in menselijke gedaante, maar dan in stukken gehakt en de geslachtsdelen uitgebreid geëtaleerd.

Iets verderop stond een bruiloftsbos. Bruidsparen kunnen hier ter gelegenheid van hun huwelijk een boom planten als teken van verbondenheid. Een mooi initiatief.

Via een viaduct staken we de snelweg Heilbronn-Stuttgart over. Er reden hier nog vrij veel Nederlandse personenauto’s met schoonmoeder in de kofferbak bovenop. Waarschijnlijk allemaal nog in de hoop op genoeg sneeuw in de Alpen. Laten wij dat nu net niet hopen….

Aan beide zijden van de snelweg lagen de twee helften van een golfbaan. Het is maar te hopen dat er niet zo nu en dan een bal op de snelweg beland. Het golfterrein maakte deel uit van een complex met oud kasteel, paardensport en een luxueus hotel, alles eigendom van een ondernemende tak van de koninklijke familie van Württemberg.

We kwamen deze groep wandelaars met honden tegen op het pad, hier van achteren gefotografeerd. Zij gingen geen centimeter opzij, pas toen we bijna letterlijk neus aan neus stonden werd er enige ruimte voor ons gemaakt. Blijkbaar Is “Alleen op de wereld” van Hector Malot hun favoriete literatuur.
 

Hierboven dan het slot Monrepos. Het staat er, daarmee is alles gezegd. Het onderhoud zou beter kunnen.

Hier eindigt ook het planetenpad bij de zon. Het park loopt bijna naadloos over in het park van Slot Favorite. Dit park is geheel omheind om het wild vast te houden. Slot en park zijn in de 18e eeuw aangelegd in opdracht van hertog Eberhard Ludwig van Württemberg, en naar hem is de stad genoemd die rond de residentie gebouwd is.

Boven: de moeflons van het park; onder: damherten.

En dit is slot Favorite, de eerste foto toont de achterkant, de tweede de voorkant.

Vanaf slot Favorite heb je meteen uitzicht op de residentie, zie hieronder. Heel Ludwigsburg is aangelegd rond het concept van imponerende lange Alleeën.

In het park staan enkele gigantische bomen.

Deze bij is gemaakt van bloemen.
In een hoek van het park is ruimte gemaakt voor een soort sprookjesbos inclusief deze kasteeltoren.

Hier is dan de residentie zelf, boven een blik op de binnenplaats, onder de voorkant. Je kunt wel zien dat deze familie erg rijk was.

We verlieten Ludwigsburg via de Königsallee, en liepen door de velden richting Neckar. Deze 26 verdiepingen hoge flats hebben toch nog, dankzij de kleurstellingen, een mooi uiterlijk. Ze staan in Mönchfeld, een van de vele voorsteden van Stuttgart, op een heuvelrug zo’n 60 meter boven de Neckar.

Om langs de flats te komen was er eerst een steil klimmetje door een bos, waar het vol stond met deze bloemen: voor de botanisten: ze hebben elk zes bloemblaadjes, en lange, puntige bladen zoals op de foto te zien is.

Na een steile afdaling bereikten we de Neckar. Hier wordt vlak bij de stad wijnbouw gepleegd.

Ons hotel ligt zo’n twee kilometer van de route, maar de U-baan biedt dan uitkomst. We hadden geluk, want gisteren werd er nog gestaakt. Morgen gaan we dan weer met de U-baan naar het vervolg van onze route. Om toch de hele route gelopen te hebben, moesten we van Jelle, eerst even oversteken naar de andere halte, anders zouden we enkele meters van de route niet lopen.

Vlak bij het hotel kwamen we een lege plek tegen, met dit aparte bord. Hier heeft tot de datum op het bord een synagoge gestaan, die in de beruchte Reichskristallnacht verbrand is. De daders kregen na de oorlog een jaar cel. Veel of weinig?

Een goede zondag toegewenst.