Twintig bakvissen aan het ijs

Dag 30 - vrijdag 3 maart 2023

Botenheim - Bietigheim-Bissingen

Gelopen: 20,9 km

Totaal gelopen: 666 km

Nog te lopen: 1408 km

Bij de foto van de plant van gisteren was iedereen eensgezind: kaardebol ofwel Dipsacus fullonum. Weer bedankt voor de informatie.

In het dorp waar we gisteren overnachtten was maar één eetgelegenheid, en wel het restaurant van ons hotel. Dat was wel prijzig, maar we hebben heerlijk gegeten. Dat mag zo nu en dan wel als variatie op Döner, pizza, burger of schnitzel.

Het was vandaag opnieuw een overwegend zonnige dag. Na 5 km kwamen we in het leuke stadje Bönningheim, waar nog veel vakwerkhuizen stonden.

Op het oude marktplein werd nog echt markt gehouden. Wij waren toe aan een koffiepauze, en we liepen een Italiaans ijscafé voorbij. Dat zou pas over tien minuten opengaan, dus wat doe je dan? Even doorlopen, en dan toch maar rechtsomkeert. Vijf minuten voor opening kwamen drie mannen aanlopen, een Italiaan en twee Koerden, die ons zeiden dat het al open was. Zij gingen ook binnen. We genoten daar van echte, goede Italiaanse cappuccino en chocolade.

Kort hierna ontstond een ophoping voor de deur. De ene na de andere bakvis kwam binnen, sommigen eerst hun muntgeld tellend, anderen meer resoluut. Een hele schoolklas van wel twintig meiden kwamen op het ijs af. Het was vermakelijk om te zien hoe verschillend elk meisje daar mee omging. De één nam twee bolletjes, de volgende drie, weer een ander met beperkte beurs stelde zich tevreden met één bolletje, en een enkeling pakte royaal uit met een berg ijs ter waarde van 6,50 €. De hele groep ging naar het terras om het ijs op te eten. Het was wel zonnig, maar de buitentemperatuur was maar 5 graden.

Bij het volgende dorp begonnen onze magen te knorren. De dorpsbakker had weinig zin om belegde broodjes klaar te maken, dus haalden we zelf maar broodjes en kaas bij de Norma supermarkt, om die buiten op te eten. Je zult net zien dat je dan geen enkel bankje tegenkomt, en voor ons lag ook een lang traject door open veld. Daarom hebben we maar snel ons brood gegeten op een stuk beton dat als voetsteun voor een reclamebord fungeerde, aan de rand van het dorp. De zon werd net wat door wolken bedekt, en het was er winderig, dus dan is het toch eten en doorlopen. Van rusten komt dan weinig.

Die rust kregen we een paar kilometer verderop, in het mooie natuurgebied van het Löchgauer Tal, een dal zonder verkeer. Hier genoten we lange tijd van de zon, de vogelgeluiden en het uitzicht.

Na het dal waren we al snel in Bietigheim-Bissingen, waar we overnachten. Hier een foto van het interieur van de kerk met gekleurde ramen.

Buiten de kerk stond een buste van Dietrich Bonhoeffer, de bekende Duitse theoloog en verzetsheld. Op dat moment luidden de kerkklokken net. Zie het korte videofragment van vandaag.

Voor onze kleindochter Hanne weer een beeld van een zeemeermin, ditmaal met dubbele staart!

Straatbeeld van Bietigheim-Bissingen op deze zonovergoten middag.
 

Er is hier ook een heksensteeg, net aan de binnenkant van de stadsmuren. Vrijwel alle huisjes hier hebben heksen voor de deur hangen.

Buiten de stadsmuren is een Japanse tuin, mooi aangelegd, maar we missen er de vroegbloeiende kersenbomen en de vijvers waren nog leeg.

In het stadspark stonden dit soort anemonen te bloeien.

Op weg naar het hotel passeerden we nog deze steile rotswand van witte jurasteen.