Hoger dan de Dom

Dag 29 - donderdag 2 maart 2023

Ittllingen - Botenheim 

Gelopen: 23,0 km

Totaal gelopen: 645 km

Nog te lopen: 1428 km

We overnachtten afgelopen nacht in een prima hotel, maar in een kleine plaats. Dat geeft soms problemen om te eten. Het dorp telt twee pizzeria’s, een supermarkt en een Duits restaurant. Google maps vertelde dat de pizzeria op een paar honderd meter van ons hotel open zou zijn. Nee dus, pikkedonker binnen. De andere pizzeria zou gesloten zijn volgens Google maps, en dat klopte. De supermarkt was om 18:30 dichtgegaan, dus restte ons alleen het Duitse restaurant, dat helaas precies aan de andere kant van het dorp lag. Al met al hebben we na de lange wandeling van gisteren nog twee kilometer extra moeten lopen, maar het eten was goed en onderweg genoten we van een prachtige sterrenhemel waarvan het hoogtepunt wel de samenstand van Jupiter en Venus was.

Vandaag hadden we opnieuw een zonovergoten dag, met temperaturen oplopend tot 10 graden. Fantastisch wandelweer dus! Op het eerste stukje langs de Elsenz zagen we een slaperige kop boven de waterrand naar de opkomende zon kijken. Het was de kop van een beverrat (net zo een als we gisteren gezien hebben). Na ons even aangekeken te hebben, trok hij zijn kop toch maar even terug in zijn hol, waarvan de ingang dus net boven de waterrand lag.
 

Wie kent deze planten?

Onze route hebben we zorgvuldig gepland, en tot nu toe is die uitstekend bevallen. Alleen soms zie je iets over het hoofd waar je pas achter komt als je ter plaatse bent. Dat gebeurde ons vandaag.

Voor een stukje asfaltweg van 1200 meter was niet echt een alternatief, zo leek het. De satellietbeelden op Google maps lieten een redelijk brede asfaltweg zien, zonder middenstreep en zonder verkeer.

Dus vol goede moed begonnen we aan dit stukje. Totdat de eerste vrachtwagen met stenen voorbijreed. En de tweede. En de derde en vierde passeerden elkaar net waar wij stonden. De chauffeurs reden overigens beschaafd, dat moeten we wel zeggen, maar je kon moeilijk in de berm komen. Voor de eerste paar honderd meter konden we nog tien meter van de weg door een spoor door grasland lopen. Daarna was de enige uitweg door de droge greppel langs de weg te lopen. Dat doet Christine op de foto hieronder.

Uiteindelijk kwamen we bij de boosdoener: wegenbouwbedrijf Klaus Reimold GmbH. Hieronder de ingang van het bedrijf, met een van de vele vrachtwagens. We schatten dat er elke minuut wel een vrachtwagen vertrekt. Als je de satellietbeelden van dit bedrijf ziet, zie je wat voor verwoestend gat er zo in de aarde gemaakt wordt.

Wanneer we onze gps-route zullen publiceren, zullen we dit stukje wijzigen…

Meteen na deze steengroeve lag een prachtig natuurgebied. Daar stond boven de beek deze burcht Streichenberg. Hier was vanaf 1661 een Mennonietengemeente van ongeveer tien gezinnen gevestigd. Zij waren uit Bern in Zwitserland verdreven maar waren hier zeer welkom om het land na de dertigjarige oorlog te herbouwen, met hun innovatieve landbouwmethoden.

Door het leuke dorpje Stebbach gingen we verder, door de velden naar een stuk bos. Daar kruisen we de Maartensweg (wel, officieel Via Sancti Martini), een lange afstandswandeling van Hongarije tot vlak bij Parijs van ongeveer 2500 km lengte. De route kronkelt nogal, en we verwachten hem tot Memmingen in Zuid-Beieren nog wel een paar keer te kruisen. 

Na het bos dalen we af naar Niederhofen, waar we op een heerlijk beschut bankje in de zon ons stoffelijk en geestelijk voorbereiden op de eerste grote klim van onze route: 120 meter omhoog, dus hoger dan de Domtoren van Utrecht, over een afstand van minder dan twee kilometer. De laatste kilometer heeft zelfs een stijgingspercentage van 20 %. We redden het, en het is een goede oefening voor de Alpen.

Daarna gaat het door een oude holleweg weer naar beneden naar Haberschlacht. Daar staat deze gerestaureerde teerhut uit 1905. Hier werden de houten palen die voor de wijnbouw werden gebruikt, geteerd, om ze langer houdbaar te maken. Normaal gingen de palen 5-6 jaar mee, maar na het teren 15-20 jaar. En er waren veel palen nodig: voor een wijngaard van 1 Württembergse morgen (31,5 are) met 2400 wijnstokken waren 8000 palen nodig.

Uitdaging voor de rekenaars onder de lezers: wat was de gemiddelde afstand in meters tussen deze palen?

Buiten het dorp begon een drassig natuurgebied met dit mooie meertje. Helaas was het nog te vroeg in het jaar voor de kikkers.

Hier stond een rustbank waar de vrouwen die op het land werkten vroeger konden “gruoben”, ofwel uitrusten. De vrouwen dienden hier bijna letterlijk als pakezels, en droegen hun last in manden op het hoofd. Om die reden is het bovenstuk van deze bank op hoofdhoogte, zodat de vrouwen niet hoefden te bukken om hun last op of af te doen.

Hier zijn we in Brackenheim, een goed bewaard stadje. De foto toont het 18e eeuwse raadhuis.

Brackenheim is de geboorteplaats van Theodor Heuss, de eerste president van de bondsrepubliek Duitsland van 1949-1959. Hier staat Jelle naast zijn standbeeld voor het Theodor Heuss-museum. We vermoeden dat het standbeeld enigszins vergroot is, want Jelle is 1,84 m lang, en we kunnen ons niet voorstellen dat Heuss twee meter lang was. Maar misschien hebben we het mis.

Ons hotel ligt net buiten Brackenheim, in het dorpje Botenheim. Dit elektriciteitshuisje verwelkomt ons als Nederlanders.

Het hotel ligt vlak bij de oude Romaanse kerk. In de buitenmuur staan enkele zeer goed bewaard gebleven grafzerken uit oude tijden, deze is uit 1598.

Morgen weer verder, richting Bietigheim-Bissingen.