Door het Kiesental naar Ulm

Dag 36 - donderdag 9 maart 2023

Temmenhausen - Ulm

Gelopen: 21,3 km

Totaal gelopen: 807 km

Nog te lopen: 1277 km

Ons hotel ligt aan een Jakobsweg en verwelkomt graag pelgrims. Alleen pelgrims worden gevraagd iets in het gastenboek te schrijven. Alle voorgaande inschrijvingen betrof mensen die onderweg zijn naar Santiago of een deeltraject lopen. Wij waren de eersten die hier overnachtten die naar Rome op weg waren. Dat er meer mogen volgen! Ook wij mochten wat in het gastenboek schrijven.

Met een stevige westenwind in de rug hadden we alweer een droge     dag met zo nu en dan zon, bij een temperatuur van 11 graden. Ideaal wandelweer dus! Ditmaal volgden we de Jakobsweg van Temmenhausen naar Ulm.

Een deel van het traject verloopt door het Kiesental. Dat is een voormalige beekbedding die bovenaan de hoogvlakte begint en zich steeds dieper insnijdt totdat het in de Blau, een zijrivier van de Donau, uitmondt. Doordat de bodem hier kalkrijk is, is de voormalige beek opgedroogd, want al het water zakt zo de bodem in. Op de foto hieronder een stukje aan het begin, nog op de hoogvlakte.

Onderweg zagen we hier takken die compleet met mos omgroeid zijn. Mooi hoe ze lijken op te lichten door de zon.

Op deze rots stond eens in de 13e en 14e eeuw de burcht Bollingen, stamzetel van de familie Roth von Schreckenstein. Je zult maar zo heten….

Hier geniet Christine van het landschap in het dal.
 

In het dal was ook bijzondere flora te vinden. Bovenstaande bloemen zijn geen sneeuwklokjes, maar we weten niet wat wel. Deze rode kelkbladen stellen ons ook voor een raadsel: als het zwamachtigen zouden zijn, is het raar dat ze in maart te zien zijn.

Verder troffen we nog een paar exemplaren van deze plant aan, mooie bloemen op een houtachtige stengel.

Uit het Kiesental gekomen gingen we eerst over de vlakte richting Mähringen, waarna het pad eerst steil omlaag ging en daarna weer omhoog. Het was er glibberig, want hoewel het vandaag droog is, is er vannacht heel wat neerslag gevallen, als we het goed gehoord hebben ook nog met een paar klappen onweer. Ter bemoediging heeft een anonieme burger van het dorp deze tekst op een boom geschroefd, met als slot een zin in mooi zwabisch dialect: kommat guat hoim (kom goed thuis).

Ook hier weer een mooie vroegbloeier.

De tocht door de natuur was erg mooi, maar je komt geen winkel of andere eetgelegenheid tegen. Dat was pas na 15 km, om twee uur, toen we de Eselsberg beklommen hadden. Daar was een supermarkt. Overigens ligt de campus van de universiteit van Ulm op deze Eselsberg. Zegt dat iets over het peil van de studenten? Jelle herinnert zich nog goed hoe er destijds op de Uithof in Utrecht ezels in een weitje stonden, voor het raam van de wiskundezaal, en hoe prof. Van der Blij soms niet de verleiding kon weerstaan om de studenten daarmee te vergelijken.

Vanaf de Eselsberg kregen we voor het eerst de Münster van Ulm in zicht, met zijn toren van 161,5 meter hoogte de hoogste kerktoren ter wereld.

De kerk staat op dit moment deels in de steigers. Overigens begon men al in de 14e eeuw met de bouw, maar was alles pas helemaal klaar in 1890. Naar men zegt kon men de toren op het laatste moment nog 4 meter hoger maken dan die van de Keulse Dom.

Interieur van de kerk. De kerk zelf is ook erg groot: 124 meter lang, 49 meter breed en in het midden 42 meter hoog.

Hieronder het enorme doopvont. Het deksel moet via een kabel worden opgehesen.

Ulm is verder bekend als geboorteplaats van Albert Einstein. Het geboortehuis zelf is er niet meer, maar dit monument markeert de plaats.

Uiteindelijk kwamen we in de buurt van ons hotel, in het visserskwartier. Hieronder een hotel, het scheve huis genaamd.

En hier is ons  hotel, “das schmale Haus”, met maar een breedte van 4,63 meter en 16 meter lengte. Het is honderden jaren oud, en kijk hieronder eens naar het uitzicht vanuit onze kamer….