Beieren

Dag 37 - vrijdag 10 maart 2023

Ulm - Vöhringen 

Gelopen: 20,3 km

Totaal gelopen: 827 km

Nog te lopen: 1259 km

Allereerst dank aan alle plantenvorsers voor het determineren van de flora van gisteren. En uiteraard voor alle reacties. Velen van jullie hebben bijzondere herinneringen aan Ulm.

Gisteravond hebben we heerlijk pannenkoeken gegeten, in het Algäuer Pfannkuchenhaus. Heerlijk, weer wat anders…

Vandaag begon een nieuw traject van onze reis: door het vlakke dal van de Iller, een zijrivier van de Donau, naar Kempten in vijf dagen.

Even een stukje nostalgie: hier stonden we zo’n 25 jaar geleden in de zomer, op 200 meter afstand van ons huidige hotel. Vandaag was het beduidend kouder, hoewel niet erg koud, maar de sterke westenwind maakte het fris. Tegen de verwachting in, hebben we het ook vandaag, op een paar spatjes na, droog gehouden. We kregen van diverse lezers foto’s uit Nederland doorgestuurd met sneeuw, maar daar is hier in het geheel geen sprake van.
 

Vanaf het eiland in de Donau een laatste blik op Ulm. Aan de andere kant van de Donau ligt Neu-Ulm, en zoals de naam al zegt is daar alles nieuw en modern, in schril contrast met de oude stad van Ulm.

Niet alleen staken we de Donau over, maar daarmee kwamen we ook aan in Beieren, de deelstaat waar we heel vaak op vakantie zijn geweest. Als alles volgens schema blijft lopen, zullen we hier net een week zijn.

Aan de rand van Neu-Ulm ligt dit oude fort, Caponniere 4. Het is in 1841 aangelegd als onderdeel van een ring van forten rondom Ulm en Neu-Ulm, destijds nog als verlate reactie op de “activiteiten” van de Fransen onder Napoleon. Het fort had begin 20e eeuw geen functie meer, en er is toen een fabriek overheen gebouwd. Een historische werkgroep herontdekte in 1993 het fort, en dankzij subsidies die verkregen werden in het kader van de Landesgartenschau in 2008, die rond deze plek gehouden werd, kon alles weer opgegraven en gerestaureerd worden.

Net buiten Neu-Ulm ligt de plaats Wiley. Een vreemde naam voor Duitsland. Het zit zo. Hier stond vanaf 1936 een kazerne van de Duitse Wehrmacht. Na de oorlog gebruikten de Amerikanen dit als krijgsgevangenenkamp. Een van de bekendste is de 17-jarige dienstplichtige soldaat Joseph Ratzinger, jawel, de latere paus Benedictus XVI. Later, in 1951, lag hier een groot Amerikaans garnizoen, en ter ere van een in 1944 gesneuvelde Amerikaanse kapitein Robert C. Wiley kreeg de plaats haar naam. Na het vertrek Van de Amerikanen in 1991 werd het ingericht als woonwijk met de bijbehorende faciliteiten.

Deze mooie spreuk kwamen we onderweg bij een tuin tegen.

In Senden groeien schoenparen in deze berkenbomen.

Hier twee foto’s van de kerk in Wullenstetten. Het barokke fresco hieronder uit 1782, van Konrad Huber, stelt Maria Hemelvaart voor. Het omvat het hele plafond van de kerk en heeft dus een enorme omvang.

Dit is ook echt Beieren. Overal vindt je wel crucifixen in het land, met soms mooie teksten eronder zoals deze in gothisch schrift.

En net voor het begon te regenen, kwamen we aan in ons hotel langs de A7 bij Vöhringen. Niet zo idyllisch als ons hotel in Ulm, maar functioneel.