Langs meren en moerassen

Dag 87 - zaterdag 29 april 2023

Acquaviva - Chiusi Scalo

Gelopen: 20,8 km

Totaal gelopen: 1912 km

Nog te lopen: 237 km

Vanmorgen hadden we een zeer afgepast en zoet ontbijt. Precies één croissant per persoon, en verder stukjes cake of taart. Geen brood. Dat hebben we nog niet eerder gehad. Een ietwat karige start als je nog 20 kilometer moet lopen. Ook hadden we erop gerekend dat de accommodatie lunchpakketten verstrekte, hetgeen niet het geval was. Dus wij stelden ons er op in om de eerste 18 km door onbewoond gebied stevig door te lopen, om dan rond één uur of half twee nog ergens een lunch te bemachtigen.

Na twee kilometer lopen bereikten we het meer van Montepulciano. Dat is een meer dat omzoomd wordt door moerassen. Het is, samen met het meer van Chiusi, ontsnapt aan de drooglegging van het Val di Chiana. Een informatiepaneel legt de belangrijke functie van het meer uit. Het is een pleisterplaats voor trekvogels die tussen Europa en Afrika trekken, en dat via Italië doen. Al in de 18e eeuw was men zich al bewust van de enorme soortenrijkdom bij dit meer.

Hieronder een stukje moeras met gele waterlis.

Een blik over het meer

Tussen beide meren in ging het pad weer over dijken. Hieronder een close-up van een distelsoort, bijna in bloei. Dit is het soort plant waar we gisteren over schreven, en die sommige delen van het pad dreigt te overwoekeren.

Ook hadden we een prachtig uitzicht op Montepulciano, op 600 meter hoogte boven zee en 350 meter boven het dal gelegen. Deze stad konden we gisteren al de hele dag in de verte zien liggen. De stad dateert nog uit de Etruskische tijd. Op de voorgrond zie je de bovenleiding van de hogesnelheidslijn.

Deze rups is bijna klaar met zijn oversteek over het pad.

Deze vis heeft het niet gered….

Na een paar kilometer kwamen we bij het meer van Chiusi. Deze vogel zat aan de oever, schrok van ons, en vloog naar de andere oever, waar hem fotografeerden. Hij heeft een lange snavel, wit lijf en beige kop.

Deze prachtige fuut was makkelijker te fotograferen.

Deze twee foto’s geven een impressie van het moerassige gebied.

Aan het einde van het moeras begon het eigenlijke meer, waarop in andere jaargetijden veel recreatie plaats vindt, getuige het aantal bootjes op de oever en het aantal parkeerplaatsen.

Hier was ook een bar, waar we een lekker broodje met ham konden kopen. Zo hadden we toch nog onze lunch! Het komt altijd weer goed.

Een eind verder staan deze twee torens (één beneden, de ander tegen de horizon). Hier liep in de middeleeuwen de grens tussen de invloedssfeer van Siena en Perugia. Siena bouwde hier strategisch de onderste grenstoren, waarna Perugia vlak er voor een nog hogere toren bouwde. Echt machogedrag, wie is het grootst?

Dat machogedrag kan ook tot zaken als vrouwenmishandeling leiden. In een tunnel onder het spoor door stond deze indringende graffiti, met rode damesschoen en bloedende roos. De doorgestreepte tekst er boven zegt: “bescherm je dochter”. De tekst onder de afbeelding zegt: “onderwijs je zoon”. Een doordenker….

Na 18 kilometer bereikten we het station van Chiusi. Daar namen we de trein naar Fabro, het eindpunt van de etappe van morgen. Gaan wij smokkelen? Nee, maar maandag is het in Italië weer een nationale feestdag, 1 mei. Veel Italianen nemen dan een lang weekend, en daarom was er in Chiusi geen overnachting te vinden. In Fabro konden we wel twee nachten terecht. Dus morgenochtend eerst met de trein terug naar Chiusi, en dan lopen naar Fabro.

De trein die we hadden, had als eindbestemming Rome. Als we waren blijven zitten, waren we in 2 uur en 5 minuten in die stad. Maar we hebben ook die verleiding weerstaan!

Iedereen een goede zondag gewenst.