Lopend naar de maan

Dag 79 - vrijdag 21 april 2023

Firenze - La Luna

Gelopen: 23,4 km

Totaal gelopen: 1750 km

Nog te lopen: 386 km

Nee, we hebben ons reisdoel niet nog ambitieuzer gemaakt dan het al is. We gaan niet naar de maan lopen. Trouwens, het schijnt dat er nog geen wandelpaden daarheen aangelegd zijn. Op dit moment zitten we op een camping onder het gehucht La Luna, dat bij het dorpje Cellai ligt. En “la Luna” betekent in het Italiaans gewoon “de maan”.

De afgelopen avond in Florence was wat onrustig. Er vlogen constant helikopters laag over de binnenstad. Dat had te maken met de uitslag van de Conference League kwartfinale voetbal, waar gisteravond Fiorentina uit Florence aan het langste eind trok. En uitgelaten of gefrustreerde supporters willen nog wel eens relschoppen.

We sliepen prima in het hostel. Het ontbijt was bijna lopendebandwerk. Er stonden lange rijen met schoolkinderen die braaf hun plateau met eten en drinken vulden, en wij stonden daar wat vreemd als grijsaards tussen. Er was wel verschil: de schoolkinderen zaten allemaal aan lange tafels in de eetschuur, maar voor de andere gasten was blijkbaar een andere kleine ruimte gereserveerd, kwamen we vrij laat achter.

Na het ontbijt vertrokken we richting binnenstad en daarna verder door. Voor ons liepen al schoolklassen in de ganzenpas te marcheren door de smalle straten, achter hun leerkrachten aan. Wij bewonderen die leraars, het is een hele verantwoordelijkheid om zo’n klas in de drukte van de stad bij elkaar te houden.

Hier is de Bibliotheca Riccardiana, in een renaissance paleis dat ooit gebouwd is door de familie de Medici.

En in deze kerk liggen leden van de familie de Medici in praalgraven. Wij zijn er niet binnen geweest, dat zou ons te veel tijd kosten, en voor bijna alles hier in het centrum heb je tickets nodig.

Hier is het Battisterio di San Giovanni met daar achter de Dom. De twee foto’s hieronder tonen details. Het was intussen, rond tien uur, al enorm druk hier met veel groepen toeristen.

Iets verderop dit oude gebouw.

De weg komt tenslotte uit bij de Ponte Vecchio, een brug over de Arno die aan beide zijden bebouwd is. Tegenwoordig zijn hier allemaal dure juwelierswinkels gevestigd. Christine heeft de verleiding weerstaan om voor Jelle een Rolex te kopen, en Jelle was te krenterig om juwelen voor Christine te kopen. Overigens zou dit ook misstaan bij onze huidige kledingstijl.

Dit is de buitenkant van de brug.

En hier het uitzicht vanaf de brug, op het kleine stuk dat niet bebouwd is.

Hier concurreert een oude toren met een moderne hijskraan: wie is de hoogste?

Aan de oever van de Arno staat ook dit museum over Galileo Galilei. Ook hier helaas geen tijd om binnen te gaan.

Verderop aan de Arno staan de bussen, die lange rijen bezoekers van de binnenstad uitlaten, variërend van lagere schoolkinderen, middelbare scholieren tot buitenlandse toeristen.

We staken de Arno over bij de Ponte San Nicola. Hier een laatste blik op de stad.

Onze weg ging nu door smalle straatjes licht omhoog naar Ponte a Ema. Net buiten dat dorp was een kleine omleiding door werkzaamheden. We waren dat net voorbij, en begonnen aan een lichte klim over de Via di Belmonte, toen een busje met twee wegwerkers naast ons stopte. Het raampje ging open, en de mannen waarschuwden ons dat er verderop loslopende en bijtgrage honden rondliepen. Wat nu? De wegen zijn hier smal en je hebt dus weinig uitwijkmogelijkheden. Toch maar even onze jongste dochter om advies gebeld. Zij gaat beroepsmatig met honden om. We besloten gewoon door te lopen, maar gebruikten nu voor het eerst onze wandelstokken als mogelijk laatste verweer voor te happerige honden. Hoe liep dit af? We hebben letterlijk geen hond gezien.

In het volgende dorp, Antella, konden we onze stokken dus weer opbergen. Daar begon een klim van 260 meter naar de kerk van San Lorenzo a Montisoni. Onderweg zagen we in de verte diverse villa’s, zoals deze.

Vanuit de omgeving van de kerk is er een mooi uitzicht op Florence, zie de foto hieronder, en daaronder een vergroting van de Dom en omgeving.

Kort na het bereiken van de top begon het licht te regenen. Dat duurde ongeveer een uur, maar we hebben de helft van die tijd doorgebracht in de bar van San Donato in Collina, waar we een taartje aten ter ere van de zesde verjaardag van onze oudste kleindochter.

Een uur later waren we bij onze overnachting in La Luna, een halve stacaravan op een camping. Het internet dat beloofd wordt werkt niet, en we horen de strapatsen van het jonge stel naast ons in detail, maar we zijn blij met onderdak en eten.