De poort gaat achter ons dicht

Dag 63 - woensdag 5 april 2023

Ceraino - Sommacampagna 

Gelopen: 28,2 km

Totaal gelopen: 1390 km

Nog te lopen: 719 km

We hadden een goede nachtrust in het B&B in Ceraino. De gastvrouw was bijzonder vriendelijk. Ze had wel vaker pelgrims ondergebracht. De eersten waren een moeder met zoon uit München. We hebben ook genoten van haar hond, Sool. Die bedoelde alles zo goed, maar werd steeds weer door de gastvrouw weggestuurd. Maar als hij werd weggestuurd, kwam hij weer nieuwsgierig via een omweg terug. De tent bewaken was tenslotte zijn opdracht, die hij vriendelijk, zij het met geblaf, volbracht.

Ceraino ligt op de bergrand, zo’n tien meter boven dit pad dat door een kloof van enkele honderden meters lang loopt. Over dit pad zijn we gekomen en ook weer vertrokken.

Het pad eindigt juist weer wat hoger, boven de Adige. Vanaf het einde van het pad heb je dit mooie uitzicht over de Adige.

Net iets voor het einde van het pad moet je nog eens tien meter dalen om op het fietspad langs de Adige te komen. Vanaf daar heb je dit adembenemende uitzicht op de Adige, die hier door een heel nauwe kloof perst. Het schijnt dat deze kloof pas 250.000 jaar oud is; daarvoor kwam de Adige in het Gardameer uit.

Aan de andere oever zie je Rivoli liggen, op een kilometer afstand. Hier behaalde in 1797 Napoleon een grote overwinning op het Oostenrijkse leger, waardoor hij een groot deel van Italië in handen kreeg. De Rue de Rivoli in Parijs is hiernaar vernoemd.

Iets verderop staat dit leuke houten beeld.

En hier zijn we aan het einde van de kloof. De bergen aan de zijkant worden lager en lager.

We verlieten de Adige voor een paar kilometer, om vlak voor Bussolengo weer erbij te komen. Daar heb je zicht op deze mooie Duomo di San Lorenzo Martire in Pescantina.

Bij Bussolengo is een brug waar je de Adige over kunt steken. Aan de kant van Arcè staat dit torentje.

De brug is zo’n honderd meter lang maar erg smal. Er is daarom eenrichtingsverkeer dat met stoplichten geregeld wordt.

Na de brug klim je omhoog naar Bussolengo. Onderweg zagen we deze witte bloemen.

Dit is de plaatselijke kerk. Men heeft hier pal aan de oude gebouwen een nieuwe grijze betonnen aanbouw aangebouwd. Een zeer scherp contrast.

Onze route ging verder over een licht glooiend landschap langs Sona, en vandaar zouden we doorgaan naar Sommacampagna.

Maar aan het eind van de Via Libia stond een ijzeren hek dat de doorgang naar het volgende pad onmogelijk maakte. Dat betekende 300 meter teruglopen, de hoofdweg op, en hopen dat we verderop wel af konden slaan. Helaas, daar stond geen hek, maar wel een bord met verboden toegang. En om nu een Italiaanse waakhond een stukje uit onze kuit te laten happen, ging ons te ver.

Bij de derde afslag stond een bordje “Welkom”. Hier stond ook een ijzeren hek, maar dat was open om de gasten te lokken naar een wijnboerderij. De weg stond ook op onze kaart, en was gemarkeerd met plastic flamingo’s. Dus namen we vol goede moed die afslag.

We sloegen de wijnboerderij zelf maar over, en na 900 meter kwamen we aan het einde van het terrein. Daar passeerde ons een auto van achteren. De auto stopte en de bestuurder vroeg waar we het terrein op waren gekomen. We vertelden hem dat, en hij zei dat we geluk hadden. De hekken zouden dichtgaan, en hij zou het hek sluiten waardoor we moesten lopen om het terrein af te komen. We waren er net 50 meter voor. De bestuurder was vriendelijk en wachtte even met het hek sluiten tot wij erdoor waren. Hieronder zie je het hek, bijna twee meter hoog. Uiteraard bedankten we de bestuurder uiterst vriendelijk.

Wat hadden we weer geluk, en wat kwam de reddende engel weer precies op tijd. Waren we een paar minuten later geweest, dan hadden we de nacht wellicht op de wijngaard moeten doorbrengen….

Nu was het niet ver meer naar Sommacampagna. Hier zit Jelle op dit bijzondere bankje alles nog even te overdenken. Inmiddels weten we hoe we wel hadden moeten lopen, dus zullen we ons gps-spoor aanpassen voor anderen die onze route zouden willen lopen.