Door een schilderachtig landschap

Dag 55 - dinsdag 28 maart 2023

Schrambach - Blumau

Gelopen: 27,5 km

Totaal gelopen: 1203 km

Nog te lopen: 905 km

Vlak naast ons hotel in Schrambach lag een parkeerplaats voor truckers. En zo kwamen sommige chauffeurs ook in het restaurant van ons hotel eten. We hoorden een paar Nederlands spreken, en dus wensten we ze smakelijk eten toe. Zij waren onderweg naar Rome met hun vrachtwagen, en wij bewonderden hen: lange ritten, lang van huis. Maar zij bewonderden ons weer omdat we liepen.

Het was vandaag een lange etappe. Na een uur passeerden we het klooster Säben. Tot november 2021 was hier een nonnenklooster gevestigd, jaarverslag laatste drie nonnen zijn inmiddels vertrokken.

De stad Klausen is niet groot, maar heeft kleurrijke gebouwen.

Christine had al een aantal dagen last van een ingroeiende nagel aan een grote teen, wat zeer pijnlijk is bij het lopen. In Klausen zagen we een pedicurezaak, maar daar had men geen tijd. Ze verwees ons door naar een collega iets verderop. Gelukkig had die wel tijd, en hielp Christine met het nagelprobleem, en ook verwijderde ze de laatste resten van haar eksteroog. Daarna ging het lopen weer een stuk beter.

Hieronder een terugblik op Klausen, met het klooster hoog op de berg, en de burcht van Klausen wat lager op de berg.

Een uur verder kwamen we op een bijzondere plek. Hier heeft de beroemde Neurenbergse schilder Albrecht Dürer (1471-1528) tijdens een van zijn reizen naar Italië een aquarel gemaakt, dat nu in het Escorial in Spanje is te zien. De bovenste foto toont de bocht in de Eisack met de verhoging in het midden waar de rivier een bocht maakt. Op de middelste foto Dürers versie. De achtergrond van het aquarel heeft Dürer een paar kilometer verderop gemaakt. Dat is de onderste foto. Vergelijk de grens tussen lucht en land maar met Dürers prent.

Hieronder een minder kunstzinnige selfie van ons.

Een eind verder staat slot Trostburg hoog op de berg.

Deze reiziger doet er heel wat langer dan ons over.

Op bepaalde plekken langs de Eisack groeien veel van deze kleine bloemen, niet groter dan een halve centimeter.

Ons pad volgt de fietsroute langs de Eisack, die is aangelegd op de oude Brenner spoorlijn. Vandaar dat we soms over oude bruggen kwamen, zoals deze ijzeren spoorbrug uit 1867.

Over de rivier liggen ook dit soort houten bruggen.

Deze eenzame rots doet ons aan een staande man denken.

De oude spoorlijn had ook veel tunnels, zoals deze.

Na een lange dag arriveerden we in Blumau, bij dit schilderachtige hotel. Helaas was er geen restaurant open in het dorp, maar er waren wel twee supermarkten waar we wat eten konden halen.