Uit(z)waaien

Dag 1 - donderdag 2 februari 2023

Utrecht - Driebergen 

Gelopen: 17,4 km

Nog te lopen: 2024 km

Na een hectische dag gisteren en een te korte nacht was het moment daar: we vertrekken!

We beginnen met iedereen te danken die ons persoonlijk, per e-mail, post, telefoon of via dit weblog een goede en behouden reis toewenste. Het heeft ons bijzonder bemoedigd. Dank jullie wel!
Onze onderburen Ad en Jacqueline waren de laatsten die dat deden voor we de bus instapten.

In Utrecht aangekomen waren we nog te vroeg om onze lunch in te slaan, maar wachten loont en zo konden we de eerste twee wereldberoemde broodjes Mario van die dag bemachtigen. Een aanrader voor iedereen die Utrecht bezoekt.

Daarvandaan is de Dom niet ver meer, op dit moment vanwege restauratie ingepakt maar over enige tijd weer in volle glorie te bewonderen. 

In de Domstraat zijn in het plaveisel de grenzen van de oude Romeinse nederzetting aangegeven. We moeten toch maar eens kijken waar die Romeinen nu vandaan kwamen, maar daar moeten we nog 99 dagen op wachten. De Romeinse legionairs konden die afstand overigens veel sneller afleggen, en dan nog met 25 kg bepakking. Wij reizen lichter met elk maar 8 kg op de rug.

Bij deze grens ontmoeten we Renger, die ons zal uitzwaaien.

Op het Domplein krijgen we nog een verrassing: er wacht ons een zes man/vrouw sterke delegatie uit Zeist op, en later nog Nel, een oud-collega van Christine en ook een bedreven wandelaar.
 

Het Zeister uitzwaaicomité  Kees, Johan, Gerard, Wim, Bets en Ina

Na even gezellig bijpraten en uitwisselen van goede wensen vertrekken we 1 minuut voor de planning van het Domplein. Johan en Wim zullen ons daarbij vergezellen. In tegenstelling tot ons zijn zij te voet naar Utrecht gekomen. Ere wie ere toekomt!

Met een stevige wind in de rug zullen we met een gemiddelde van 5,8 km/uur naar onze eerste rustplaats lopen. Langs de Oudegracht verlaten we de binnenstad en over het jaagpad langs de Kromme Rijn gaan we richting Rhijnauwen. Bij het passeren van de A27 komen we dit monument tegen: A27/Amelisweerd: weg van de meeste weerstand, blijf stem geven aan de natuur.

Daar sluiten we ons helemaal bij aan!

Iets verderop zien we iets van die mooie natuur op Amelisweerd, de voorboden van de naderende lente.

Bij het koetshuis van Rhijnauwen hielden we onze lunchpauze. Let wel, 2 februari en buiten! Heeft dat iets te maken met die snelweg en onze vroemcultuur?

 
De laatste hap van het broodje Mario gaat er ook goed in. Daarna is het tijd voor Jelle om even galant te zijn bij het helpen opdoen van de rugzak. Dat is hij overigens niet altijd…

Kort hierna slaan Johan en Wim af naar Zeist en zwaaien we voorlopig voor het laatst naar elkaar. Wij vervolgen onze weg langs de Kromme Rijn. Je moet echt krom zijn om onder deze brug door te kunnen gaan!

Genieten van de Kromme Rijn 

Bij Odijk wijken we af van onze geplande route. De B&B bij Werkhoven waar we wilden overnachten was vol, en zo gaat de tocht naar Driebergen. Op het kaartje bovenaan dit verslag zie je in rood de geplande route en in lichtblauw de route die we feitelijk gelopen hebben. Voor wie dat nog niet weet: als je het kaartje of één van de foto’s aanklikt, krijg je het groter te zien.

Verkwikt door een lichte sproeiregen onderweg vanaf Odijk eindigt om vier uur onze eerste etappe in Driebergen.

Tot morgen!