Een eekhoorn als wegwijzer

Dag 11 - zondag 12 februari 2023

Uerdingen - Neuss 

Gelopen: 25,2 km

Totaal gelopen: 238 km

Nog te lopen: 1820 km

Na een prima ontbijt vertrokken we om 9 uur uit ons hotel op weg naar Neuss. Op zondagochtend om deze tijd was de stad nog uitgestorven. We hadden nauwelijks 100 meter gelopen of onze gids stond al klaar, blijkbaar met de opdracht om ons op de goede weg te helpen na het debacle van gisterochtend. Een eekhoorn ging ons voor over het trottoir, tussen de huizen en de geparkeerde auto’s door. Bij de eerste afslag die we moesten nemen ging het dier ons alweer voor. Pas na een paar honderd meter rennen was hij overtuigd dat we de weg nu wel zouden weten, en nam het een afslag. Dankjewel eekhoorn!

Na een half uur bereikten we het stadje Linn, met de gelijknamige burcht. Hoewel het februari is, is de gemeente Krefeld, waartoe het nu behoort, wel erg pessimistisch: met 10 graden buitentemperatuur is er echt geen ijsvloer zoals dit bord suggereert.

Het kasteel van Linn is erg mooi en idyllisch.

Deze mooie gekleurde stengels groeiden bij de slotgracht.

En, bij dit kasteel hoort natuurlijk een zwaan in de gracht. Hoezo hoort, zullen jullie je afvragen. Wel, toen dit slot gebouwd werd, viel het onder het gezag van de graven van Kleef, die volgens de sage van een zwanenridder afstammen, verwant aan de verhalen rond Lohengrin.

We vervolgden onze tocht langs oude drooggevallen takken van de Rijn, langs moerasgebieden, bouwland en door bossen in de richting van Neuss.

Tijdens een rustpauze op een bankje aan een smalle asfaltweg beleefden we nog een thriller. De eerste naaktslak die we dit seizoen waarnamen deed een poging om de overkant te bereiken waar sappige koolbladeren wachtten. Het dier was al halverwege gevorderd. Een trimmende vader, achternagereden door diens kleuterzoontje op zijn fietsje misten de slak op een haartje. Twee fietsers hielden net iets meer rechts omdat van de andere kant een vrouw met hond naderde. Ook weer een narrow escape voor de slak. En dit herhaalde zich nogmaals. Omdat de slak een topsnelheid van 1 cm per 5 minuten had, besloten we maar om niet het einde van deze thriller af te wachten, want met een slakkengang komt men nooit in Rome aan.

Hieronder een zelfportret van ons beiden, genomen in een spiegel langs de weg.

Vlak voor Neuss hadden we alweer een gids. We volgden deze amazone een paar kilometer. We hadden exact hetzelfde tempo.

Christine leek deze woning wel geschikt en leuk. Verhuizen uit Zeist? Nadeel is wel dat je al die paarden die erbij horen moet (laten) verzorgen,dus toch maar niet?

In Neuss volgden we een paar kilometer het Nordkanal, bij het ontwerp Grand Canal du Nord genoemd, dat in 1803-1810 werd uitgevoerd en bedoeld was om Antwerpen, Venlo en Neuss (Schelde, Maas en Rijn) met elkaar te verbinden. Het is nooit helemaal klaar gekomen, omdat Nederland het monopolie op de Rijnvaart wilde behouden. Tegenwoordig kun je hier mooi langs wandelen, en was het behoorlijk druk.

De eerste kersenbloesem in een stadspark.

Deze zuil geeft de afstand vanaf hier tot Europese hoofdsteden aan. Rome: 1522 km. Hemelsbreed, vermoeden wij, want wij hebben nog 1820 km te gaan.

Bij aankomst in het hotel bleek Christine deze gruwelijke wond op haar bovenbeen, net boven de knie, te hebben. Vermoedelijk een insectenbeet, door de broek heen. Na schoonmaken viel de schade gelukkig mee.

Op weg naar het avondeten in een Midden-Oosten restaurant verschenen deze geprojecteerde beelden uit een grijs verleden aan de binnenkant van de goed bewaarde stadspoort.

Na de gelopen kilometers moesten we de binnenstad in om te gaan eten, wel 700 meter, enkele reis, maar dat werd dan wel beloond met een heerlijke maaltijd.

Rest ons nog iedereen hartelijk te danken voor alle meeleven, en voor de oplossing van het raadsel van die schutterij-paal en de bloemen van gisteren, al zijn jullie meningen nog verdeeld tussen hondsdraf en dovenetel.