Op naar het zuiden

Dag 9 - vrijdag 10 februari 2023

Wesel - Repelen

Gelopen: 24,6 km

Totaal gelopen: 191 km

Nog te lopen: 1863 km

Het zal jullie opvallen dat het kaartje van vandaag nu anders gedraaid is. Dat komt omdat we de eerste dagen vooral in oostelijke richting liepen, maar nu echt de koers verlegd hebben naar het zuiden. Nog maar 90 dagen lopen naar Rome!

We merken nu echt dat we in Duitsland zijn. In het hotel hadden we voor het eerst een belabberde internetverbinding. We hadden ook al een paar keer geen mogelijkheid om met een Nederlandse pinpas te betalen. Het is altijd een raadsel waarom het soms wel kan en een andere keer niet. De hotelier in Elten vertelde ons dat dat komt door het beleid van de Duitse banken, die pinbetalingen erg duur maken voor de ontvangende partij.

In Wesel liepen we door de citadel richting brug. Vlak voor de brug zagen we de eerste bloeiende narcissen.

De brug over de rivier is wel bijzonder, omdat je eerst de Lippe oversteekt en daarna direct de Rijn. Voor een foto van deze 772 meter lange brug zie ons verhaal van gisteren.

 De oude spoorbrug uit 1874 lag net na de monding van de Lippe en hoefde dus alleen maar over de Rijn. Hierboven zie je restanten van die brug, die in maart 1945 net als de verkeersbrug door de Duitsers zelf werd opgeblazen.

Op de foto zie je ook dat het wat nevelig was. Op de Rijndijk die we zo’n zes kilometer volgden was het dan ook aardig fris. Later kreeg de zon meer ruimte.

Deze mijlpaal bij Büderich is wel erg archaïsch: het koninkrijk Pruisen bestaat niet meer sinds 1918, en het koninkrijk Holland niet meer sinds 1810.
 

Raadsel: wie kan ons vertellen wat voor soort paal dit is? Onderaan zit een bakje dat blijkbaar opgetakeld kan worden. We hebben eerder onderweg ook al zo een gezien, en ook elders in Duitsland wel, maar we hebben geen idee waarvoor het dient.
 

Na het verlaten van de Rijndijk begint er meer industrie te komen, zoals deze rokende toren van het chemieconcern Solvay bij Ossenberg. Onderaan hoorde je het koelwater ruisen. Men maakt hier onder andere soda. Hier vlakbij mondt ook de Moersbach uit in de Rijn. Wij zullen die beek zo’n anderhalve dag volgen.
 

In Rheinberg genoten we van onze lunch in een pizzeria. Even lekker warm binnenzitten. Kort na onze aankomst daar arriveerde nog een gast, een Italiaan. Er ontspon zich een aparte conversatie tussen die gast en de eigenaar. Het ging over van alles en nog wat,  maar de helft ging in het Italiaans en de andere helft in het Duits. Soms wisselde de taal zelfs binnen een zin, zoals toen ze het over een waterleiding in huis hadden: “sono tutti verrosted” (ze zijn helemaal verroest).

Hier zijn we bij ons hotel aangekomen en rest ons nog één taak die dit beeldje verwoordt: de voeten verzorgen. We hebben niet veel last van blaren: Jelle heeft er een ter grootte van een euromunt onder zijn rechtervoet, maar die is al op zijn retour. Christine heeft een blaar gehad onder haar grote teen, maar na deze doorgeprikt te hebben heeft ze daar geen last meer van. Daar zijn we, zoals jullie begrijpen, heel blij mee.

Rest ons een goede nachtrust in Wellings Romantik Hotel zur Linde in Repelen.